xroupista.gr Τo νέο site στο Άργος Ορεστικό!

Με μεγάλη μας χαρά, καλωσορίζουμε στον κόσμο του διαδικτύου το νέο site του Άργους Ορεστικού

xroupista.gr.....

Ένα site -που χωρίς να γνωρίζουμε μέχρι τώρα ιδιοκτήτες και διαχειριστές-, ευελπιστούμε ότι θα αποτελέσει ένα σημαντικό διαδικτυακό κόμβο για την ανάδειξη τόσο του Άργους Ορεστικού, όσο ολόκληρου του Δήμου, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή του νομού Καστοριάς.



Στο site θα μπορείτε να ενημερωθείτε για όλα τα τοπικά νέα, για εκδηλώσεις, αθλητικά γεγονότα, και, ελπίζουμε πολλά ακόμη.



ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Η ιστορία της Αποκριάς

Η αποκριά, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα, αφού μεταμφιέσεις εμφανίζονται γύρω στο 2000 π.Χ. στην Ασία. Στον ελλαδικό χώρο εξαπλώνεται η Διονυσιακή λατρεία από την Αρχαϊκή εποχή και μετά, με διάφορες γιορτές όπως τα Βάκχεια, Κώμοι, Λήναια, Ανθεστήρια. Κάποια στοιχεία τους έχουν παραμείνει αναλλοίωτα με το πέρασμα των χρόνων και τα συναντούμε και σήμερα, μεταξύ των οποίων είναι οι μεταμφιέσεις, οι χοροί και η οινοποσία.

Σε πιο πρόσφατες εποχές, οι μεταμφιέσεις κυριαρχούσαν όχι μόνο στο Βυζάντιο, όπου η απόκρια έπαιρνε πάνδημο χαρακτήρα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη καθώς και σε άλλους λαούς. Ο μεταμφιεζόμενος άλλοτε έπαιρνε μαγική δύναμη για να τη χρησιμοποιήσει για το καλό της παραγωγής και άλλοτε για να ξεγελάσει τα επιβλαβή πνεύματα.

Ωστόσο η συνήθεια αυτή, ήδη από τον 2ο μ.Χ. αιώνα, βρήκε αντίθετη την εκκλησία που έβλεπε σε αυτές τις εκδηλώσεις τη συνέχιση των ειδωλολατρικών εθίμων. Παρ’ όλες όμως τις απαγορεύσεις, οι γιορτές αυτές επιβίωσαν κάτι που ανάγκασε την εκκλησία κατά τα τέλη του 7ου αιώνα να ασχοληθεί με αυτή τη συνήθεια των Βυζαντινών.

Κύρια στοιχεία της Αποκριάς είναι το κέφι, η ευτυχία, οι αστεϊσμοί και προπαντός οι μεταμφιέσεις. Στοιχεία που της δίνουν έναν εντελώς ιδιαίτερο τόνο και τη διαφοροποιούν ουσιαστικά από τις άλλες μέρες του χρόνου. Ο παραδοσιακός εορτασμός της Αποκριάς ξεκινάει στις 13 Φεβρουαρίου και κορυφώνεται την τελευταία Κυριακή, την Κυριακή της Τυροφάγου, που λέγεται και Τρανή Αποκριά στις 6 Μαρτίου. 

Από τα μεγαλύτερα καρναβάλια της Ελλάδας είναι, το Πατρινό Καρναβάλι, το Ρεθυμνιώτικο Καρναβάλι, το Καρναβάλι και τα Κούλουμα στο Διαβολίτσι, το καρναβάλι της Ξάνθης, το καρναβάλι της Ζακύνθου, το καρναβάλι της Κεφαλλονιάς, το καρναβάλι της Νάουσας
το καρναβάλι της Σκύρου, το καρναβάλι της Άμφισσας, το καρναβάλι στα Ιωάννινα, το καρναβάλι της Κοζάνης και το καρναβάλι του Μοσχάτου.

Kάνε και συ (παραδοσιακή) Λαγάνα. ΜΠΟΡΕΙΣ!!!

Δεν υπάρχει Μάρτης, χωρίς Σαρακοστή και Καθαρά Δευτέρα, χωρίς λαγάνες!

Η παραδοσιακή λαγάνα, γίνεται όπως το ψωμί και είναι πανεύκολη.
Μην τη φοβηθείτε, φτιάξτε τη και θα εκπλαγείτε!


 
Λαγάνα παραδοσιακή

Υλικά

•    900 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
•    300 γραμ. αλεύρι σκληρό (δυνατό)
•    30 γραμ. μαγιά νωπή
•    600 - 650 γραμ. χλιαρό νερό
•    80 γραμ. ελαιόλαδο
•    25 γραμ. αλάτι
•    20 γραμ. ζάχαρη
•    100 γραμ. σουσάμι για πασπάλισμα

Εκτέλεση

Σ᾿ ένα μπώλ βάζουμε την μαγιά και μ᾿ ένα πηρούνι (ή τα χέρια μας), την τρίβουμε. Ρίχνουμε τα 100 γρ. χλιαρό νερό απ᾿ το συνολικό, τη μισή ζάχαρη και ανακατεύουμε καλά να διαλυθεί η μαγιά. Προσθέτουμε 3 - 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει ένας χυλός. (Αναλυτικές οδηγίες Εδώ)
Πασπαλίζουμε με λίγο αλεύρι, σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα και μια ψιλή κουβερτούλα και αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 15′ λεπτά, να ενεργοποιηθεί η μαγιά. Σε ένα μεγάλο μπολ, βάζουμε τα αλεύρια κοσκινισμένα και κάνουμε μία λακούβα στη μέση. Ρίχνουμε το ελαιόλαδο, το χυλό της μαγιάς, την υπόλοιπη ζάχαρη και το αλάτι γύρω - γύρω, ώστε να μην έρθει σε επαφή απευθείας με την μαγιά, γιατί επηρεάζει το φούσκωμα της ζύμης.
Αρχίζουμε να ζυμώνουμε μαζεύοντας το αλεύρι, με κυκλικές κινήσεις, από τα τοιχώματα του μπολ, προς το κέντρο. Προσθέτουμε λίγο - λίγο το χλιαρό νερό, μέχρι να πετύχουμε μια ζύμη, ελαστική και μαλακή, που να μην κολλάει στα χέρια μας. Μεταφέρουμε τη ζύμη στον πάγκο εργασίας και τη ζυμώνουμε για 15'- 20'.
Πασπαλίζουμε τον πάτο του μπολ με λίγο αλεύρι, βάζουμε τη ζύμη, τη σκεπάζουμε με μια καθαρή πετσέτα και μια ψιλή κουβερτούλα και την αφήνουμε σε ζεστό μέρος, για 45'- 60', μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.
Όταν γίνει, τη χωρίζουμε σε δύο ίσια κομμάτια. Λαδώνουμε μια λαμαρίνα (το ξέβαθο ταψί της κουζίνας μας), τοποθετούμε το πρώτο κομμάτι ζύμης και με τα δάχτυλά μας αρχίζουμε να το απλώνουμε, για να του δώσουμε το σχήμα της λαγάνας.
Όταν την απλώσουμε, με το χέρι μας την βρέχουμε με λίγο νερό και την πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι. Σκεπάζουμε ξανά την λαγάνα, με μια καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε σε ζεστό μέρος, για 20' - 30', να φουσκώσει πάλι.
Όταν φουσκώσει, την πατάμε με τα δάχτυλά μας και τις κάνουμε βαθουλώματα. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στον αέρα, στους 170°C, για 30' - 40' περίπου, ανάλογα με την κουζίνα μας, ώσπου να ροδοκοκκινίσει.Όταν την βγάλουμε, την ακουμπάμε σε καθαρή πετσέτα, ή σε σχάρα να κρυώσει. Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και για την δεύτερη λαγάνα. Τα υλικά είναι για δύο λαγάνες. faghta-giagias.blogspot.com

Η Λαγάνα και η ιστορία της

Να λοιπόν που φτάσαμε και φέτος στις Απόκριες....

Μπορεί στο χωριό μας να μην είχαμε καρναβαλικές εκδηλώσεις, ωστόσο η Καθαρά Δευτέρα αποτελούσε μέρα καθαριότητας αφού όλα τα νοικοκυριά σχολαστικά καθάριζαν την κουζίνα και όλα τα σκεύη που υπήρχαν σε αυτή.(*)

Νηστίσιμα εδέσματα  πολλά, όχι μόνο για τη μέρα αυτή αλλά και όλη τη Σαρακοστή.

Η «Λαγάνα» άγνωστη. Το ψωμί που έκανε κάθε οικογένεια στον δικό της φούρνο συνόδευε τα εδέσματα αυτά. Πολύ αργότερα η λαγάνα έγινε μέρος της Καθαράς Δευτέρας, έθιμό μας και παράδοσή μας.

Μακραίωνη η ιστορία της λαγάνας.... και βέβαια Ελλήνων παράδοση!

Το παραδοσιακό  έθιμο της λαγάνας παίζει  πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς  Δευτέρας. Με αφορ­μή λοιπόν αυτή την ιδιαίτερη μέρα ας γνωρίσουμε αναλυτικότε­ρα την ιστορία της, που χάνεται στους αιώνες.

Η λαγάνα  είναι άζυμος άρτος ,δηλ. παρασκευάζεται χωρίς προζύμι. Τέτοιος άρτος πρόχειρος εχρησιμοποιήθη από τους  Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο υπό την αρχηγία του Μωυσή. Έκτοτε επιβαλλόταν από το Μωσαικό  Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.

Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα  μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις "Εκκλησιάζουσες" λέει  "Λαγάνα πέττεται" δηλ ."Λαγάνες γίνονται". Ο δε Οράτιος στα κείμενά του αναφέρει τη λαγάνα ως "Το γλύκισμα των φτωχών". Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής. Η ονομασία της "Καθαρά" προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής, να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως "ημέρα κάθαρσης". Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο και έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και λαγάνα. 

Από την Καθαρά Δευτέρα προετοιμάζεται ο άνθρωπος μετά τις εορτές και την καλοφαγία των Απόκρεων, να καθαρίσει την ψυχή και το σώμα του για να φτάσει στο τέρμα δηλ. στο Πάσχα και να αναστηθεί ξανά με την Ανάσταση του Κυρίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λαγάνα που έχει το σχή­μα της "κυρα-Σαρακοστής",που παριστάνει μια μακριά γυναίκα που έχει ένα σταυρό στο κεφάλι, δεν έχει στόμα γιατί είναι  όλο νηστεία.Τα χέρια της είναι σταυρωμένα για τις προσευχές, έχει επτά πόδια που συμβολίζουν τις επτά εβδομάδες της νηστείας. Έθιμο που συνηθιζόταν για να μετρούν το χρόνο κατά την περίοδο της Σαρακοστής ήταν κάθε Σάββατο να κόβουν το ένα πόδι και το τελευταίο το έκοβαν το Μ.Σάββατο όπου το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε ήταν ο τυχερός της επόμενης χρονιάς. 

Η νόστιμη και λαχταριστή για όλους μας λαγάνα είναι ένα προιόν άξιο σεβασμού και με πραγματική πλούσια ιστορία, θα είναι μεγάλη απώλεια για τις επερχόμενες γενεές να ξεχάσουν τις παραδόσεις μας, να ξεχάσουν τις παλιές σαρακοστιανές μυρουδιές. Οι αρτοποιοί της γειτονιάς πιστοί στις παραδόσεις μας παρασκευάζουν την Καθαρά Δευτέρα τη λαγάνα συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του εθίμου, ώστε οι νέες γενεές να έχουν την ευκαιρία να ακούσουν, να μυρίσουν και να γευτούν τη Σαρακοστή γιατί οι Σαρακοστιανές μυρωδιές είναι έμμεσοι φορείς μιας βαθιάς πνευματικότητας.

ΜΑΡΙΑ ΓΚΙΟΥΔΦΕΣΗ

(*) Σύμφωνα με τον Σωτ. Καλύβα στο βιβλίο ''Από τον ένδοξο Βράχο του Σουλίου στη Λάγκα. Ένα ταξίδι στο χρόνο''

Δημοσιεύθηκε στο αριθ. 182 τεύχος της"Βοϊακής γής",Μάρτιος-Απρίλιος 2003)

Πηγή

Πρόσκληση σε κοπή βασιλόπιτας και εκλογές νέου Δ.Σ. του Συνδέσμου

Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ  Λαγκιωτών «Άγιος Νικόλαος»

σας προσκαλεί στην ετήσια κοπή βασιλόπιτας που θα πραγματοποιηθεί 

την Κυριακή 1 Μαρτίου 2015 και ώρα 11:00 το πρωί,  στην αίθουσά του (καφενείο) στη Λάγκα.

Παράλληλα θα πραγματοποιηθεί απολογισμός του απερχόμενου Δ.Σ. και εκλογές για την ανάδειξη του νέου. 

Η παρουσία σας κρίνεται απαραίτητη.

Άριστα τα αποτελέσματα της νέας μεθόδου αντιμετώπισης του ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ

 Ως άριστα, αξιολογήθηκαν    τα αποτελέσματα της  νέας αναίμακτης ενδοσκοπικής μεθόδου αντιμετώπισης  του συνδρόμου  καρπιαίου σωλήνα, σε σχέση με αυτά  παλαιών χειρουργικών μεθόδων,    στο  5th Annual meeting of American Society for surgery of the hand 2015  στις Μπαχάμες!



Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε  21 με 24 Ιανουαρίου 2015  στις Μπαχάμες των ΗΠΑ με τη συμμετοχή εκατοντάδων διάσημων χειρουργών χεριού απ όλο τον κόσμο.



Τα αποτελέσματα της νέας ενδοσκοπικής μεθόδου, η οποία πραγματοποιείται μέσα από οπή μόλις 1-1,5 εκατοστών, απέσπασαν τον θαυμασμό των συνέδρων γιατρών οι οποίοι τα αξιολόγησαν ως άριστα.



 Η ενδοσκοπική χειρουργική μέθοδος  δεν αφήνει επώδυνες ουλές ή αντιαισθητικά σημάδια, ούτε  δυσκαμψία(αγκύλωση).Hανάρρωσηκαι η επούλωσηείναι ταχύτατη(4 με 7 ημέρες) , ενώ η  επάνοδος στην εργασίαγίνεται μέσα σε λίγες ημέρες (έως 2 εβδομάδες) όταν δεν πρόκειται για βαρειά χειρωνακτική εργασία.



 « Η αναίμακτη ενδοσκοπική χειρουργική μέθοδος προσφέρει σημαντικά οφέληγια τον ασθενή και πραγματοποιείται  μέσα από οπή 1-1,5 εκατοστών,» αναφέρει ο   Χειρουργός  Ορθοπαιδικός- Μικροχειρουργός Χεριούκαι αντιπρόεδρος για το 2014 της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού -Aνω Aκρου,κ Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης.

Σύμφωνα με τον κ. Ιγνατιάδη στο εξωτερικό σε ποσοστό 90%  το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα , αντιμετωπίζεται με τη νεα μέθοδο. Mε την παλαιά μέθοδο ( ανοιχτό χειρουργείο με μεγάλη τομή) αντιμετωπίζονται ελάχιστες πολύ βαρειές περιπτώσεις με συγκεκριμένες επιπλοκές.



Η νεα μέθοδος, πραγματοποιείται πλέον και στη χώρα μας, αλλά πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο ορθοπεδικό χειρουργό. Πραγματοποιείται με τοπική ή γενική νάρκωση, διαρκεί περίπου 25 λεπτά και ο ασθενής επιστρέφει σπίτι του αυθημερόν. 









         

 ΣΥΝΔΡΟΜΟ  ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ  ΣΩΛΗΝΑ

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα,  είναι η πλέον συχνή περιφερική πιεστική νευροπάθεια που ταλαιπωρεί εκατομμύρια άτομα σε ολόκληρο τον κόσμο(1-5% του πληθυσμού). Έχει ιδιαίτερη «αδυναμία» στις μεσήλικες γυναίκες  αφού τις χτυπά 5 με 6 φορές συχνότερα  απ’ ότι τούς άνδρες.



 Ταλαιπωρεί πολλές νοικοκυρές αλλά και εργαζόμενους χειρώνακτεςκυρίως μετά από υπερβολική επιβάρυνση των χεριών στη διάρκεια της ημέρας. Το σύνδρομο εμφανίζεται συχνότερα , στις εγκύους, τούς διαβητικούς,τους ρευματοπαθείς και τούς νεφροπαθείς.



Εκδηλώνεται με μουδιάσματα και υπαισθησία στα πρώτα 3 με4 δάκτυλα-κυρίως τη νύκτα (πρώτες πρωινές ώρες).



Στα τελευταία στάδια με μυϊκή αδυναμία παλάμης και κυρίως ατροφίας των μυών της βάσης του αντίχειρα,  ο ασθενής δεν μπορεί να πιάσει αντικείμενα .



«Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται  κατ’ αρχήν με κλινική εξέταση» προσθέτει ο κ. Ιγνατιάδης και καταλήγει «Υπάρχουν κλινικές δοκιμασίες που βοηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης όπως η επίταση των συμπτωμάτων με το σπάσιμο των καρπών στις 90 μοίρες και η δοκιμασία σφιξίματος με περιχειρίδα. Τελικά πάντα  επιβεβαιώνεται και εργαστηριακά με το ηλεκτρομυογράφημα και έλεγχο κινητικής και αισθητικής αγωγής, μια δοκιμασία  σε νευροφυσιολογικό εργαστήριο».

      ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ  ΤΟΥ  ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ

Η ριζική θεραπεία είναι  η χειρουργική με τοπική η γενική νάρκωση,  καθώς η  ακινητοποίηση με νάρθηκες, η ένεση τοπικά με κορτιζόνη και τα αντιφλεγμονώδη   δεν προσφέρουν μόνιμη απαλλαγή.



 Μέχρι πριν από 15 χρόνια το σύνδρομο αντιμετωπιζόταν με ανοιχτό χειρουργείο και μεγάλη παλαμιαία τομή 7-8 εκατοστών, ενώ η διατομή (κόψιμο) του συνδέσμου με νυστέρι. Αργότερα εμφανίσθηκε η ελάχιστα επεμβατική(mini-open)  ανοικτή μέθοδος με μικρότερη τομή 3-5 εκατοστών και τελικά σήμερα επικρατεί στο δυτικό κόσμο η ενδοσκοπική διάνοιξη (τομή 1-1,5 εκατ.).



Η ανοικτή μέθοδος είναι η κλασική μέθοδος με τομή επιμήκη η οποία γίνεται στο μέσον της παλάμης και δη επί της μέσης χειρομαντικής γραμμής, δεν χρειάζεται ειδικά εργαλεία για να πραγματοποιηθεί και μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία. Έχει το μειονέκτημα ότι πρέπει να κοπούν όλα τα ανατομικά στρώματα της παλάμης από το δέρμα, υποδόριο, μύες μέχρι και τον πλαμιαίο σύνδεσμο ενώ στην ενδοσκοπική μέθοδο κόβουμε μόνο τον σύνδεσμο.



 Επίσης ο χρόνος αποκατάστασης του χεριού είναι περίπου  τέσσερις εβδομάδες (στις δυο εβδομάδες κόβουμε τα ράμματα) ενώ στην ενδοσκοπική μέθοδο ο χρόνος ανάρρωσης είναι  μιά-μιση  εβδομάδα.



Οι περιπτώσεις που το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι παραμελημένο πλέον των πέντε χρόνων, με ατροφία μυών , περιστατικά με ρευματοειδή αρθρίτιδα ή νεφροπάθεια ή αμυλοείδωση όπου χρειάζεται να γίνει υμενεκτομή ή νευρόλυση δέν προσφέρονται πάντα για ενδοσκοπική διάνοιξη και κάποιες φορές είναι αναγκαία η ευρεία διάνοιξη με μεγάλη τομή.



www.ignatiadismicrohand.eu, www.microhand-ortho-spine.gr,τηλ. 210 6974280,  κιν. 6944251529.

Πρόσκληση Αγίας Παρασκευής

Θυμάρι, το φυσικό αντισηπτικό

Το γνωστό μας θυμάρι διαθέτει ευεργετικές ιδιότητες, χρήσιμες και γνωστές στον άνθρωπο χιλιάδες χρόνια τώρα.

Αυτό το αδύνατο, θαμνώδες αλλά τόσο αρωματικό φυτό, με τα μικρά ξυλώδη κλαριά του και τα ροζ - λιλά άνθη του, είναι γνωστό  για την αντιμικροβιακή κυρίως δράση του από την αρχαιότητα.

Στα φύλλα και τα άνθη του περιέχεται αιθέριο έλαιο, κύριο συστατικό του οποίου είναι η θυμόλη. Φημίζεται ως αντισηπτικό του εντέρου αλλά και των πνευμόνων.

Είναι σπασμολυτικό, αποχρεμπτικό και στυπτικό. Καταπραΰνει τον ερεθισμένο λαιμό, περιορίζει τον σπαστικό βήχα και είναι ευεργετικό σε αναπνευστικές λοιμώξεις.

Κρυολόγημα, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, η ειδικότητά του.
Ενδείκνυται σε ό τι αφορά το πεπτικό σύστημα (δυσπεψία), αφού έχει την ιδιότητα να τροποποιεί την εντερική χλωρίδα.

Εξαιτίας της ήπιας στυπτικής του δράσης, είναι καλό στην αντιμετώπιση της παιδικής διάρροιας.
Είναι ό τι καλύτερο για την επούλωση πληγών, αν χρησιμοποιηθεί σαν κατάπλασμα.
Αντενδείκνυται μονάχα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Συνταγές από θυμάρι.

*  Σιρόπι για το βήχα
Αναμειγνύουμε ένα μέρος εγχύματος θυμαριού με ένα μέρος μελιού.
Μια κουταλιά του γλυκού την ημέρα θα κατευνάσει τους σπασμούς του βήχα.
Αν δεν σας αρέσει το σιρόπι, μπορείτε να πιείτε 1 φλιτζάνι του τσαγιού εγχύματος ανθών και φύλλων (10-15 γραμμάρια σε 1 λίτρο νερού) την ημέρα.

*  Για καθαρό δωμάτιο.
Αν υπάρχει άρρωστος στο σπίτι, ρίξτε 4-5 σταγόνες αιθέριου ελαίου θυμαριού σε 100 ml βραστό νερό και τοποθετήστε το στο δωμάτιό του. Η ατμόσφαιρα θα καθαρίσει.

*  Για ρινική αποσυμφόρηση.
Σε 400 ml βραστό νερό ρίχνουμε 2 1/2 κουταλιές της σούπας θυμάρι, καλύπτουμε το δοχείο για 15 λεπτά και κατόπιν, αφού το ανοίξουμε, μπορούμε να κάνουμε εισπνοές βάζοντας το κεφάλι μας πάνω από το άνοιγμα για όσο διάστημα παράγονται υδρατμοί.

*  Για τον πονόδοντο.
Ρίχνουμε 2 σταγόνες αιθέριου ελαίου σε μισό φλιτζάνι του καφέ νερό και κάνουμε πλύσεις.

Πρόσκληση Δημοτικής Βιβλιοθήκης Άργους Ορεστικού

Επαναλειτουργία των αναλογικών πομπών στην πόλη του Άργους Ορεστικού

Ο Δήμος Άργους Ορεστικού θέτει σε επαναλειτουργία τους  αναλογικούς πομπούς σε νέες συχνότητες από το κέντρο εκπομπής  Προφήτης Ηλίας, λόγω μη επαρκούς κάλυψης του ψηφιακού σήματος 

σε σημεία της πόλης του Άργους Ορεστικού.



Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών θα πρέπει να επανασυντονίσουν  τους αναλογικούς δέκτες στις παρακάτω συχνότητες, ώστε να κάνουν  λήψη των παρακάτω προγραμμάτων. 



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΝΑΛΙ UHF



MEGA 22



ANT-1 24



STAR 27



ALPHA 37



ΔΙΚΤΥΟ-1 40



SKAI 42



ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV 46

Γιατί ο Φεβρουάριος έχει 28 ημέρες - ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

Ο ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ο μικρότερος μήνας του χρόνου όχι μόνο για αριθμητικούς αλλά και για... αυτοκρατορικούς λόγους. 



Ούτε λίγο ούτε πολύ για όλα φταίει ο Ιούλιος Καίσαρ.

 Γιατί μπορεί το 365 να μη διαιρείται ακριβώς διά του 12, ωστόσο η αρχική σκέψη των αστρονόμων οι οποίοι δημιούργησαν το Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν να υπάρχουν επτά μήνες με 30 ημέρες και πέντε με 31. Μόνο που όταν άρχισαν να δίνουν ονόματα στους μήνες το θέμα έγινε περίπλοκο...



Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οταν ο Ιούλιος Καίσαρ επέστρεψε θριαμβευτής στη Ρώμη το 46 π.Χ., ανάμεσα στα θέματα τα οποία έπρεπε να ρυθμίσει ήταν και η μέτρηση του χρόνου. Ως τότε οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολογιακό σύστημα που είχε μεν 12 μήνες, αλλά στο οποίο από καιρού εις καιρόν έπρεπε να προστίθενται ημέρες ή και μήνες έτσι ώστε αυτό να διατηρείται σε συμφωνία με τις εποχές. Την ευθύνη για την παρεμβολή των ημερών είχαν οι ιερείς.



Αλλά ο απολυταρχισμός των ιερέων, οι οποίοι άλλοτε αύξαναν το μήκος του έτους προκειμένου να παραμένουν στην εξουσία οι ευνοούμενοί τους συγκλητικοί και άλλοτε το μείωναν ώστε να τελειώνει γρήγορα η θητεία των αντιπάλων τους, είχαν καταστήσει το υπάρχον ημερολογιακό σύστημα μη λειτουργικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έτος 46 π.Χ. διήρκεσε 445 ημέρες, δεδομένου ότι αναγκάστηκαν να προστεθούν τόσες ημέρες ώστε αυτό να ευθυγραμμιστεί με την εαρινή ισημερία. Ο Καίσαρ ονόμασε αυτό το έτος ultimus annus confusionis (τελευταίο έτος σύγχυσης) και κάλεσε τους καλύτερους φιλοσόφους και μαθηματικούς της εποχής προκειμένου να δημιουργηθεί το νέο ημερολόγιο.



Στο βιβλίο του David Edwin Duncan «Καλαντάρι» (εκδόσεις Ενάλιος) αναφέρεται ότι ανάμεσα στους προσκεκλημένους του αυτοκράτορα ήταν και ο Σωσιγένης, αλεξανδρινός αστρονόμος, τον οποίο ο Καίσαρ είχε γνωρίσει στο παλάτι της Κλεοπάτρας και με τον οποίο είχε συζητήσει τις πιθανές μετατροπές του ημερολογιακού συστήματος. Μετά από εισήγηση του Σωσιγένη αποφασίστηκε να υιοθετηθεί το ημερολόγιο του Πτολεμαίου Γ', σύμφωνα με το οποίο ένα έτος 365 ημερών ίσχυε για τρία χρόνια και στη συνέχεια υπήρχε ένα έτος με 366 ημέρες. Και ενώ όλα τα προβλήματα φάνηκαν να λύνονται, δημιουργήθηκαν καινούργια όταν έπρεπε να δοθούν ονόματα στους μήνες. Ο πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος, αφιερωμένος στον θεό του πολέμου, ο οποίος όμως συμβόλιζε και τις δυνάμεις της φύσης. Ετσι μια σειρά από γιορτές αφιερωμένες σε αυτόν ήταν προγραμματισμένες για να γιορταστεί ο ερχομός της άνοιξης. Προφανώς ο πρώτος μήνας του έτους δεν μπορούσε παρά να έχει 31 ημέρες.



Ο δεύτερος μήνας ονομάστηκε Απρίλιος από το aperire (ανοίγω) προκειμένου να συμβολίσει την έξοδο των φυτών από τη γη και αφιερώθηκε στην Αφροδίτη. Μετά από πολλές διαφωνίες αποφασίστηκε να αποτελείται από 30 ημέρες. Η εναλλαγή των 31 ημερών με 30 συνεχίστηκε για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, οι οποίοι αφιερώθηκαν στις θεές Μαία και Ηρα αντίστοιχα.



Η έμπνευση όμως για την ονοματολογία φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή και στους επόμενους μήνες δόθηκαν ονόματα αριθμών. Ετσι αρχικά ο Ιούλιος ήταν ο Quirinalis (πέμπτος μήνας). Αλλά ο Μάρκος Αντώνιος αποφάσισε να του δώσει το όνομα του Ιουλίου, αναμορφωτή του ημερολογίου. Και βεβαίως διατήρησε τις 31 ημέρες του. Ωστόσο δημιούργησε και μια παράδοση. Ετσι, όταν το όνομα του Αυγούστου δόθηκε στον έκτο μήνα, το διαμέτρημα του ανδρός δεν επέτρεπε στον μήνα αυτό να είναι μικρός και ο Αύγουστος απέκτησε επίσης 31 ημέρες. Και επειδή ο Ιανουάριος έπρεπε να έχει 31 ημέρες δεδομένου ότι ήταν αφιερωμένος στον Ιανό, τον προστάτη της Ετρουρίας, δεν απέμειναν παρά 28 ημέρες για τον Φεβρουάριο, τον τελευταίο μήνα του χρόνου. Το γεγονός ότι αυτός ειδικά ο μήνας δεν θα είχε πολλές ημέρες δεν δυσαρέστησε καθόλου τους Ρωμαίους, δεδομένου ότι όχι μόνο ήταν αφιερωμένος στους νεκρούς αλλά κατά τη διάρκειά του έπρεπε και οι ίδιοι να κάνουν τον ηθικό απολογισμό τους και να αφιερώνονται στη μετάνοια. Ακόμη και το όνομα του μηνός σημαίνει εξιλέωση (Februare). Τόσο πολύ επιθυμούσαν οι Ρωμαίοι να τελειώσει γρήγορα ο Φεβρουάριος ώστε, προκειμένου να διατηρούν την αίσθηση ότι ο μήνας δεν έχει ποτέ περισσότερες από 28 ημέρες, όταν έπρεπε να έχει 29 δεν προσέθεταν την παραπάνω ημέρα στο τέλος αλλά διπλασίαζαν την έκτη ημέρα του (bi sextus).