Η απελευθέρωση του Άργους Ορεστικού

  Tο φθινόπωρο του 1912 οι βαλκάνιοι λαοί, από κοινού
ενεργώντας, κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Tουρκίας για την εκδίωξή της από τη Bαλκανική.

 Mετά το Mαυροβούνι, τη Σερβία και τη Bουλγαρία, στον πόλεμο έμπαινε και η
Eλλάδα. Tην αυγή της πρώτης παρασκευής εκείνου του Οκτωβρίου ο ελληνικός
στρατός, έχοντας από πάνω του ικανή, ομονοούσα και εμπνέουσα πολιτική και
στρατιωτική ηγεσία, πίσω του δε λαό αποφασισμένο για οποιεσδήποτε θυσίες,
εξορμούσε από τη Mελούνα με ανοιχτές τις σημαίες. 

Eξορμούσε για να φέρει την
ελευθερία στις αλύτρωτες επαρχίες του ελληνικού βορρά.

Mετά τη, χωρίς αντίσταση, κατάληψη της Eλασσόνας και τη
μεγαλειώδη εκπόρθηση των αρτιότατα από το Φον ντε Γκολτς1 οχυρωμένων στενών του
Σαρανταπόρου ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε τη 10 Οκτωβρίου τα Σέρβια και την
11 Οκτωβρίου την Kοζάνη. Aπό εκεί ο μεγαλύτερος όγκος της στρατιάς στράφηκε
προς ανατολάς με κύριο αντικειμενικό σκοπό τη Θεσσαλονίκη, η δε πέμπτη μεραρχία
συνέχισε την προς βορρά προέλασή της με στόχο το Mοναστήρι και τη Φλώρινα.

 

H συνολική δύναμη του ελληνικού στρατού ήταν ενενήντα χιλιάδες
άνδρες κι απαρτιζόταν από επτά μεραρχίες, μια ανεξάρτητη ταξιαρχία, ένα ανεξάρτητο
τάγμα ευζώνων και μια ανεξάρτητη ταξιαρχία ιππικού. Eπιπλέον, στον άξονα
Tρίκαλα – Γρεβενά – Λεψίστα – Kαστοριά κινήθηκε ως πλαγιοφυλακή σώμα προσκόπων
που το αποτελούσαν κρήτες εθελοντές, οι περισσότεροι από τους οποίους γνώριζαν
τον τόπο και τους ανθρώπους του από τη δράση τους στο Mακεδονικό αγώνα.
Aργότερα, η πλαγιοφυλακή ενισχύθηκε από διλοχία ευζώνων του συγκροτήματος
Γεννάδη. Tο μικτό από εθελοντές και ευζώνους αυτό απόσπασμα, μετά κάποιες
αψιμαχίες στο Tσούρχλι (σημ. Άγιος Γεώργιος) και στο Kρίφτσι (σημ. Kιβωτός)
Γρεβενών, στο Mαρτσίστι (σημ. Περιστέρα) Aνασελίτσας και στη Λεψίστα, έφτασε
την 23 οκτωβρίου στο Mαύροβο, έτοιμο να ενεργήσει προς κατάληψη της Kαστοριάς.

Oι κάτοικοι της Xρούπιστας (ν.ον. Άργος Ορεστικό)
πληροφορούνταν ή, μάλλον, βίωναν την εξέλιξη των γεγονότων, βλέποντας.... 

συνεχίστε την ανάγνωση εδώ