΄΄Ο αγράμματος παπάς΄΄

Ήταν ένας παπάς αγράμματος τελείως.

Οι χωρικοί έκαναν παράπονα, έλεγαν τί παπάς είναι αυτός, ούτε ξέρει να διαβάζει στην εκκλησία, ούτε τίποτα.

Στην εκκλησία αυτός άνοιγε το ευαγγέλιο κι έλεγε άλλα αντί άλλων. Λέει ένας χωρικός

-«να πάμε στο Δεσπότη να παραπονεθούμε».

Μόλις πήγαν μαζί με τον παπά εκεί, πήρε ο παπάς το ευαγγέλιο και ήλεγεν ( έλεγε)

-«έχω τόσα μελίσια˙ τόσα είναι θ’κά ‘ς ( δικά σου), τόσα είναι θ’κά ‘μ ( δικά μου), έχω τόσα πρόβατα, τόσα είναι θ’κά ‘ς, τόσα είναι θ’κά ‘μ», λέγοντάς τα αυτά εμμέσως προς τον Δεσπότη, για να μην τον απολύσει αυτός.

Τον ακούει ο Δεσπότης, λέει

-«καλός είναι, γιατί δεν σας αρέσει;» και τους διώχνει.

 Ε, λέει ένας χωρικός μετά,

-«εγώ θα κάνω τον πεθαμένο», γιατί όσοι πέθνησκαν (πέθαιναν),τους διάβαζε μόνος μες στην εκκλησία ο παπάς και δεν άφηνε κανέναν να μπει.

Λέει λοιπόν αυτός στους άλλους χωριανούς, «εγώ θα μπω, κάνοντας τον πεθαμένο, να δω τι λέει εκεί μέσα.»

Πάει αυτός μέσα στην εκκλησία, άρχισε ο παπάς να ψέλνει -«όσος είναι απ’ τ’ εκεί ως εκεί, τόσος είναι απ’ τ’ εκεί ως εκεί».

Χαμογέλασε ο δήθεν πεθαμένος. Κατάλαβε ο παπάς και λέει μέσα του -«α αυτός δεν είναι πεθαμένος, και με γελούν». Παίρνει το μανάλι, τον δίνει μια, τον άφησε στον τόπο. Βγαίνει μετά έξω και λέει στους χωριανούς -«άλλη φορά να τους πεθαίνετε καλά, γιατί τρόμαξα να τον πεθάνω».



@ellas-paradosi_paramuthi