Το ωραιότερο κοκορέτσι, αρνάκι, μπάρμπεκιου γίνεται έτσι....

Η μακράν καλύτερη συνταγή για πεντανόστιμο κοκορέτσι, αρνάκι στη σούβλα αλλά και  μπάρμπεκιου, είναι η ακόλουθη:

Ξυπνάτε χωρίς άγχος κατά τις 10 το πρωί.
Με την άνεσή σας κάνετε το ντουζάκι σας και απολαμβάνετε στη συνέχεια το καφεδάκι σας χαζεύοντας στη τηλεόραση.
Ραντίζετε την κορμάρα σας με άφθονο άρωμα της αρεσκείας σας, ρίχνετε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη σας, βεβαιώνεστε ότι είσαστε ένα κουκλάκι ζωγραφιστό, ασφαλίζετε το σπίτι σας και ξεκινάτε.

Μπαίνετε στο, από την προηγούμενη μέρα καλογυαλισμένο αυτοκίνητό σας, κατεβάζετε παράθυρο, φοράτε τα γυαλιά ηλίου, βάζετε στη διαπασών τη μουσική, μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη του αυτοκινήτου και ξεκινάτε για το εξοχικό ή το χωριό του φίλου σας (ΠΡΟΣΟΧΗ: Δε συνιστούνται συγγενείς).

Μόλις φτάσετε ρίχνετε δυό τρείς κολακευτικές κουβέντες, πόσα ωραία είσαστε εδώ (σιγά μην ερχόμουν σε άλλη περίπτωση), προτίμησα να 'ερθω εδώ γιατί σας αγαπώ πολύ (αν πήγαινα σε συγγενείς θα μ΄έβαζαν να γυρίσω τη σούβλα ή να ψήσω) και διάφορα τέτοια μπαρμπούτσαλα...

Δέχεστε με ευγένεια το τσίπουρο που σας κερνούν, χωρίς όμως να ξεχάσετε ότι είσαστε Έλληνας, οπότε λέτε: «Καλούτσικο το τσίπουρό σας. Αν είχε -περισσότερο, λιγότερο, καθόλου- γλυκάνισο όμως θα ήταν πιο καλό. Έχω εγώ ένα από ....(λέτε ένα χωριό κατά προτίμηση από το άλλο άκρο της χώρας) άλλο πράμα. Και νεκρούς ανασταίνει! Βρε να μη σκεφτώ να φέρω λίγο! Αυτό να δεις τσίπουρο»

Κατά διαστήματα ρίχνετε καμιά ματιά στους ψήστες, κάνοντας και καμιά παρατήρηση του στυλ: «Α, θέλει πιο γρήγορα, έχει πολύ (ή λίγη) φωτιά, δεν θέλει τόσο γρήγορο γύρισμα...»

Μόλις όλα είναι έτοιμα και αρχίσουν να στρώνουν το τραπέζι, λέτε ότι είναι ώρα πια να φεύγετε και να τους αφήσετε να φάνε. Μόλις αρχίσουν τα, μείνε, τι; που θα πας; Μια χαρά είμαστε εδώ, δε σου αρέσει η παρέα μας; και τα συναφή, τους κάνετε τη χάρη να δεχτείτε να μείνετε για να μη σας περάσουν για ακατάδεχτο.

Πέφτετε με τα μούτρα στο φαγητό και το ποτό. Μπορεί όταν τρώνε να μη μιλούν, όμως εσείς σαν επίτιμο μέλος της παρέας έχετε κάθε δικαίωμα να λέτε ότι παπαριά σας έρθει στο νου, να κρίνετε κλπ.

Μόλις τελειώσετε το φαγητό ζητάτε κι ένα γλυκάκι να φύγει η μυρωδιά (όχι για σας, για τον πατέρα σας που έχει ζάχαρο)

Αφού πιείτε και το καφεδάκι σας σηκώνεστε και ανακοινώνετε την αναχώρησή σας. Σας συνοδεύουν μέχρι το αυτοκίνητο. Τους ευχαριστείτε λέγοντας πόσο ωραία θα μπορούσατε να περάσετε αν εσείς αναλαμβάνατε την όλη διαδικασία, ενώ συγχρόνως με το μικρό σας δαχτυλάκι καθαρίζετε μια κουτσουλιά που έπεσε στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σας, κοιτάτε προς τα πάνω και με μια δόση αγανάκτησης αναφέρεστε στο ηλίθια πτηνά που κουτσουλάνε όπου θέλουν.

Αφού μπείτε στο αυτοκίνητο ανοίγετε και πάλι το παράθυρο, χαμογελάτε βαριεστημένα και ξεκινάτε.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Τη μουσική στη διαπασών τη βάζουμε αφού απομακρυνθούμε τουλάχιστον 800μ. 

 © Θαν. Ριζόπουλος