Ο ξυλοκόπος... ακόμη ένα Λαγκιώτικο παραμύθι

   Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ'
ένα ποτάμι, του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό.

Μεγάλη η ζημιά και τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα , όταν
εμφανίζεται ο Κύριος και τον ρωτάει:

-Γιατί κλαις;

Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, ο Κύριος βυθίζεται στο
ποτάμι και, όταν ξαναεμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι:

- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; τον ρωτάει...

Ο ξυλοκόπος απαντάει:

- Όχι!

Ο Κύριος ξαναβυθίζεται και εμφανίζεται με ένα ασημένιο
τσεκούρι:

- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει.

- Όχι!

Τρίτη βουτιά ο Κύριος και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι:

- Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου;

- Ναι!

Ο Κύριος χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε
ΚΑΙ τα άλλα δυο πολύτιμα τσεκούρια.

Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του πανευτυχής. Μετά από καιρό, καθώς
έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του άκρη- άκρη στο ποτάμι, τρώει αυτή μια γλίστρα
και παρ' την μέσα. Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το 'ριξε στο κλάμα, οπότε
να σου πάλι ο Κύριος:

- Γιατί κλαις;

- Κύριε, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι!

Ο Κύριος ρίχνει μια βουτιά και βγαίνει με μια πανέμορφη
γυναίκα:

- Αυτή είναι η γυναίκα σου;

- Ναι! φώναξε ο ξυλοκόπος.

Ο Κύριος έγινε έξαλλος:

- Τι λες, βρε ψεύτη. Τολμάς να λες ψέματα σε εμένα που γνωρίζω
όλη την αλήθεια στον κόσμο;

- Συγχώρεσέ με, Κύριε... πρόκειται για παρανόηση... Αν έλεγα
"όχι" στην πανέμορφη γυναίκα, μετά θα μου έβγαζες την ωραιότερη
γυναίκα στον κόσμο... και αν έλεγα "όχι" και σ' αυτήν, μετά θα μου
έβγαζες τη γυναίκα μου.... εγώ θα έλεγα ναι... και θα μου τις έδινες και τις
τρεις... αλλά, Κύριε, εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος, πώς να μείνω με την
γυναίκα μου αν πρέπει κάθε μέρα να την συγκρίνω με τις άλλες δύο; Τι
μαρτύριο!!!

Μαρία Παπαϊωάννου