Πότε (και γιατί) η Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων στην Λάγκα

 Και ενώ ο παπάς της ενορίας μας, ο αγαπημένος μας παπα-Γιώργης προγραμμάτισε και ανακοίνωσε την Θεία Λειτουργία για την ημέρα των Χριστουγέννων στην Λάγκα, κάποιοι ... φρόντισαν ώστε να αλλάξουν τα δεδομένα!

Ο σεβαστός από το 99.99% Λαγκιωτών ΑΞΙΟΣ Ιερέας μας, απομακρύνθηκε από το χωριό μας. 

(το γιατί ... άλλη φορά).

Οπότε σαν «καημένους» συγγενείς, μας στέλνουν «αναπληρωματικό» Ιερέα.....!!!!!

Κατόπιν τούτου, η Θεία Λειτουργία για τα Χριστούγεννα θα τελεστεί το Σάββατο 24 Δεκεμβρίου στον Ι.Ν.Αγίου Νικολάου. 

Καλή Συνείδηση σε εσάς που «μεριμνήσατε»... 

ΚΑΛΑ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ στον παντοτινό πνευματικό μας πατέρα Γεώργιο

ΚΑΛΑ & ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ & στους υπόλοιπους

                                                                             Θανάσης Ριζόπουλος

Και πάλι Πρόεδρος ο Φώτης Ριζόπουλος στον συλ. Αγρονόμων Τοπογράφων Δυτ. Μακεδονίας

Κατόπιν των εκλογών που διεξήχθησαν στον Πανελλήνιο Σύλλογο
Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών τμήμα Δυτικής Μακεδονίας την Κυριακή
27.11.2022 και ώρα 16.00 με 19.00 στο κτίριο του ΤΕΕ/ΤΔΜ και λαμβάνοντας υπ’
όψιν το Πρακτικό της Εφορευτικής Επιτροπής οι εκλεγμένοι για το Δ.Σ.
συμμετείχαν σε διαδικασία για συγκρότηση σε σώμα.

Συγκρότηση σε σώμα :

Πρόεδρος : Ριζόπουλος Φώτιος,

Αντιπρόεδρος : Λιάκου Αικατερίνη,

Γενικός Γραμματέας : Φασνάκης Ευάγγελος,

Ειδικός Γραμματέας : Τσιολάκη Σοφία,

Ταμίας : Λιάκος Χρήστος.

Το παλαιό Δ.Σ. του τμήματος παρέδωσε στο νέο και έγινε
ενημέρωση περί θεμάτων προς διευθέτηση.

6μηνο μνημόσυνο Στέφανου Θεοχάρη & 40ήμερο Μάχης Ριζοπούλου

Την Κυριακή 6 Maρτίου 2022 θα τελεστούν τα μνημόσυνα:

6μηνο του Στέφανου Θεοχάρη στον Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Λάγκας

&

40ήμερο της Μάχης Ριζοπούλου στον Ι. Ν. Αγίων Πάντων Καστοριάς.

Παρακαλούνται οι συγγενείς, φίλοι και όσοι τιμούν τη μνήμη τους να παρευρεθούν.

Φιλ. Ριζόπουλος: Σαν σήμερα στην Λάγκα. 28 Οκτωβρίου 1940. Επαναδημοσίευση

Πρώτη Δημοσίευση 28 Οκτωβρίου 2015

 «Μόλις είχα κλείσει τα 11.
Και βέβαια θυμάμαι. Δε ξεχνιέται τέτοια μέρα.... 

Του Αη-Δημήτρη μετά το
σχολείο, είχαμε πάει όλοι μαζί (η οικογένεια) να μαζέψουμε τα κάστανά μας. Να
κεράσουμε και από αυτά όσους ερχόταν για τη γιορτή του Τάκη (αδερφού).  Είχαμε μία καστανιά, εκεί όπου σήμερα λέμε το
δέντρο του «Λάγουρη» και μερικές ακόμη στο «Ρουμάνι».

 

Την άλλη μέρα, μας έβαλε ο
πατέρας να στοιβάξουμε τα ξύλα που είχαμε μεταφέρει από το βουνό. Είχαμε ταΐσει
τον γάιδαρο μας, πήγαμε και στα άλλα ζωντανά μας. Τις κατσίκες και τις αγελάδες
μας. Είμασταν όλοι κατάκοποι.

Θυμάμαι το βράδυ κούρνιαξα
δίπλα στο τζάκι. Έκανε πολύ κρύο. Παρακαλούσα να χιονίσει... παιδί
βλέπεις....  Με πήρε ο ύπνος και δε
κατάλαβα πως βρέθηκα στο κρεβάτι μαζί με τα άλλα αδέρφια μου.

Για κάποιον ανεξήγητο
λόγο, ξύπνησα πάρα πολύ νωρίς. Σκοτάδι ακόμη έξω. Σηκώθηκα να δω αν χιονίζει, τίποτε...
απογοήτευση....

Το Σάββατο στο σχολείο, ο
Τσίκρικας ο δάσκαλος μου ζήτησε να πω το «Πιστεύω». Κάπου μπερδεύτηκα, μάλλον
δεν το ήξερα ολόκληρο και ... 50 «βιτσιές» στα χέρια... κι άλλες 10 από την
άλλη δασκάλα την Κουσόλια. Από αυτή κι αν πόνούσε.... Και έπρεπε σήμερα, τη
μέρα αυτή να το πω και πάλι ολόκληρο χωρίς να κάνω λάθος. Η σκέψη αυτή με
στεναχώρησε, αφού από τις δουλειές της οικογένειας δε μπόρεσα να διαβάσω και να
το μάθω. Ξάπλωσα και άρχισα να σκέφτομαι τι δικαιολογίες θα πω...

 

Πρέπει να με είχε πάρει
και πάλι ο ύπνος όταν άκουσα την καμπάνα του σχολείου, που τότε ήταν ακριβώς
πάνω από το σπίτι μας, εκεί που είναι σήμερα η εκκλησία..... Μα τι χτύπημα ήταν
αυτό... πρώτη φορά κάτι τέτοιο.

 

Σηκωθήκαμε όλοι και άκουσα
τη μητέρα που έλεγε πως κάτι έγινε, όλοι μαζεύονται εκεί (στην πλατεία) και πως
ο πρόεδρος κάτι θέλει να μας πει.

 

Ντυθήκαμε όλοι βιαστικά
και τρέξαμε και εμείς τα παιδιά.  Παρά το
κρύο, γελούσαμε και παίζαμε με τα άλλα παιδιά που σιγά σιγά ερχόντουσαν. Όταν
ήρθε ο πρόεδρος έπεσε μια απίστευτη σιωπή. Λακωνικά τα λόγια του: «Συγχωριανοί,
οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο. Κηρύχθηκε γενική επιστράτευση».

 

Τότε άρχισαν να ακούγονται
διάφορα. Κατάρες για τους Ιταλούς, λόγια περηφάνειας για τον Ελληνικό στρατό...
στην αναμπουμπούλα και τι δεν άκουγες....

 

Εγώ σαν παιδί, το πρώτο
που σκέφτηκα ήταν αν κάνουνε μάθημα, αλλά και όλα τα παιδιά αυτό ρωτούσαμε.
Κανείς δε μας απαντούσε, μας έλεγαν μόνο «εδώ ο κόσμος χάνεται και σεις το
βιολί σας....»

 

Όταν πια λίγο αργότερα οι
νέοι άντρες του χωριού ήταν έτοιμοι να φύγουν, να παρουσιαστούν στις μονάδες
τους, μάθαμε εμείς τα παιδιά, ότι δεν θα είχαμε σχολείο. Χαρά που πήρα... θα
γλίτωνα τις «βιτσιές» στα χέρια, αφού το «ΠΙΣΤΕΥΩ» δεν το έμαθα τελικά....

 

Το σκηνικό είχε αλλάξει:
Μάνες αποχαιρετούσαν τους γιούς, γυναίκες τους άντρες, παιδιά τους πατεράδες κι
όλοι μαζί τον συγχωριανό. Έμοιαζε πια με πανηγύρι, λες και όλοι αυτοί
ξεκινούσαν όχι για πόλεμο μα για γιορτή. Και μήπως δεν ήταν; Γιορτή νίκης ήταν
και οι νέοι το ήξεραν. Άκουγες πως σύντομα «θα γυρίσουμε νικητές»! κι αυτό ήταν
υπόσχεση.

 

Πέρασαν τόσα χρόνια, κι
όμως οι στιγμές εκείνες μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό μου.

Αποχαιρετούσαμε τον
πατέρα, που κι εκείνος έφευγε για τη μονάδα του... Και ναι! δε ντρέπομαι  να πω ότι σήμερα, μου μένει περισσότερο το
παρακάτω και γελάω. Μέσα σε όλο αυτό, σπαρακτική η φωνή της Ευγενίας
..........(τάδε)..... που φώναζε: « Μην φεύγεις άντρα μου... ένα καδί βούτυρο
έχω στο σπίτι, ποιος θα το φάει;»

 

Το βράδυ άρχισε να βρέχει.
Και η Λάγκα πιο έρημη από ποτέ. Πιο σιωπηλή από ποτέ...  Τα Όντρια έστελναν ήχους ελπίδας, αισιοδοξίας
και νίκης.

Καθένας στο σπίτι του να
προσεύχεται για τον δικό του άνθρωπο, που όδευε στον πόλεμο...

Μετά από δύο ημέρες, ο
πατέρας αλλά και όλοι οι πολύτεκνοι επέστρεψαν στο χωριό (μαζί και ο σύζυγος
της Ευγενίας, οπότε το βούτυρο στο καδί δεν πήγε χαμένο).

 Αγαλίαση για τις οικογένειες, για τον δικό μας
άνθρωπο, μα τόση αγωνία και στεναχώρια για τους άλλους....»

Θαν. Ριζόπουλος: Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει... Λαγκιώτης του Λαγκιώτη;

  Κάτι περίεργο (;), κάτι παράξενο (;) συμβαίνει τελευταία στο χωριό μας….

Από τη μια αναρωτιόμαστε τι πρέπει να γίνει ώστε να ξαναφέρουμε κόσμο σε αυτό και από την άλλη κάνουμε ότι μπορούμε...

Δεν έχω παιδικές αναμνήσεις από το χωριό... (και με στεναχωρεί - πονά πολύ αυτό και ομολογώ ότι ΖΗΛΕΥΩ απίστευτα όσους έχετε )...

Κι αυτές που έχω είναι ελάχιστες, κάποια 21η Μάη, γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου, κάποια οικογενειακή συμμετοχή στον «καθιερωμένο ετήσιο χορό» σε κάποιον πολυτελές χώρο...

Μόλις κάπου γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 απέκτησα στενότερη σχέση με το χωριό.... τότε που επιμέναμε οι νεότεροι της οικογένειας και ανακαινίσαμε το πατρικό σπίτι.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χαμόγελο και τη χαρά του μακαρίτη θείου Παναγιώτη, του μακαρίτη πατέρα μου Φιλίππου, αλλά και των άλλων θείων μου (που ζωή νάχουν)... Πόσο περήφανοι που το σπίτι ξαναζούσε μετά από δεκαετίες... που το τζάκι ξανάβγαζε καπνό τον κρύο χειμώνα, μετά από 40 και πλέον χρόνια....

Από τότε και μέχρι σήμερα, το χωριό έγινε η αγαπημένη μου απόδραση, η λατρεμένη μου συνήθεια. Αντιπαραθέσεις, σχόλια, υπαινιγμοί από τότε υπήρξαν πολλές - πολλά.... 

Πάντα όμως ήταν για το καλό. Για το καλό του χωριού. Για αυτό και όταν μαλώναμε (για θέματα χωριού), δεν κρατούσαμε κακία, ούτε είχε κανείς όμως, εκδικητικό πνεύμα. Μαλώναμε και πίναμε ταυτόχρονα καφέ ή τσίπουρο, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας ευχόμενοι «στην υγειά μας».... Και δώστου πάλι τις φωνές, δώστου πάλι στα «στην υγειά μας».

Και να που σήμερα φτάσαμε σε ανόητες αν όχι μικροπρεπείς καταστάσεις... 

Δεν με ενδιαφέρει, ή μάλλον δεν με αφορά αν ο ψάλτης «πληρώνεται» με το «υπέρογκο» ποσό των 20€. Δεν είναι θέμα δικό μου. Είναι θέμα της ίδιας της εκκλησίας. Άντε της εκκλησιαστικής επιτροπής.

Όταν πάω στην εκκλησία, έχω τη δυνατότητα να προσφέρω τον οβολό μου. Μπορεί να είναι μισό ευρώ. μπορεί ένα, μπορεί 100.... Κι αν δεν έχω, ή δεν θέλω, .... καθόλου, τίποτε!

    Δεν με υποχρεώνει ΚΑΝΕΙΣ! 

Και φτάσαμε στο «παράνομο ο Θεοχάρης να βοσκά τα γίδια στις .... λυγαριές του σχολείου»!!!!!! (ο Θεοχάρης που ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ για ότι τον χρειαστεί ο καθένας από εμάς)....

 Στο «πετάς» τα μπάζα(;) στη ρεματιά ή κάπου... Λες (που δεν πρόκειται για μπάζα) και πρόκειται για προσωπικά «μπάζα»... τα κλαδιά ήταν που κόπηκαν για τις ανάγκες ανακαίνισης της εκκλησίας..... (ίσως και από αυτά που έκοβαν τη θέα από το σπίτι κάποιων και επέμεναν να κοπούν)...

Με ενδιαφέρει όμως, ΑΝ κάποιος καταπάτησε δημόσιο χώρο. 

ΑΛΛΑ, δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος (ούτε κανείς άλλος) να αποφανθώ.

Καλύτερα δε θα ήταν (εφ΄όσον έγιναν καταγγελίες) να δούμε τι θα πουν οι αρμόδιες υπηρεσίες;    Μέχρι τότε ... τουμπεκί ρεεεεεεεε...... Θα εκτεθείτε ανεπανόρθωτα! 

Οι δε πράξεις εκδίκησης - αντεκδίκησης ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ κάνουν.

Κι αν αυτό λίγο ενδιαφέρει κάποιους, τσούζει και καίει τους περισσότερους. Αυτούς που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αγαπάμε την Λάγκα. 

Βάλτε καλά στο μυαλό σας κάποιοι: Μπορεί να αισθανόσαστε υγιείς μονάδες, μα θα διαπιστώσετε ότι είσαστε απλά μια γρίπη!

(ένθεν και ένθεν)

S.s.  Επική η απάντηση του Μπάμπη Κατσάνου .....

Η πιο ''WOW'' γκουρμέ συνταγή για μπακαλιάρο....

 

ΥΛΙΚΑ:

-Μπακαλιάρος στην ποσότητα που σας βολεύει

-Αλεύρι

-330ml μπύρας (αν θέλετε να κάνετε κουρκούτι μπύρας -το πως
ψάξτε το αλλού, δεν θα σας τα λέω όλα εγώ)

-8 κουταλιές της σούπας μέλι

- Γάλα καρύδας

-Ένα κιλό στραγγιστό γιαούρτι

-2 φλ. του καφέ ξύδι βαλσάμικο 
(Ελληνικού ε;)

-10 κ.γ. ζωμό κομπόστας ροδάκινο (Βεροίας κατά προτίμηση)

-Μία κουταλιά σούπας σιρόπι από γλυκό βερύκοκο ρικορικο

  ρικοκο ή από κεράσι

-Ένα φλυτζάνι του καφέ χυμό από ρόδι

-26,5 γρ. φρέσκο μουρουνέλαιο

-Καρότο κομμένο σε ροδέλες

-0,68 γρ. άχνη ζάχαρη

ΕΚΤΕΛΕΣΗ:

Παίρνετε το γιαούρτι και το βάζετε στο ψυγείο να το κάνετε
τζατζίκι κάποια άλλη φορά.

Στη συνέχεια βάζετε τις ροδέλες καρότου σε σακουλάκι και στο
ψυγείο για όταν κάνετε φασολάδα. 

Μετά... σε μία λεκάνη ρίχνετε το Γάλα καρύδας, το μέλι, το
ξύδι (μη ξεχνιόμαστε... βαλσάμικο), τον ζωμό κομπόστας (Βεροίας είπαμε ε;), το
σιρόπι από το ρικορικορικοκο, τον χυμό ροδιού και το μουρουνέλαιο.

Τα χτυπάμε 6΄και 33''.

Το αφήνουμε να σταθεί 4΄.

Μόλις περάσει η ώρα, παίρνουμε το μείγμα που δημιουργήθηκε και
το πετάμε.

Βάζουμε λαδάκι στο τηγάνι και τηγανίζουμε κανονικά τον
μπακαλιάρο μας...

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!

ΔΕΝ πασπαλίζετε με την άχνη ... (δεν χρειάζεται... ήταν...
που@@@@@ιά)

Φώτης Ριζόπουλος: Δασικοί χάρτες και ενστάσεις. Βίντεο

 

Για τους ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ και το τι μέλλει γενέσθαι  μίλησε στο ΔΙΚΤΥΟ1  και τον Αντώνη Παραρά, ο συγχωριανός μας Φώτης
Ριζόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Τοπογράφων Μηχανικών Δυτικής Μακεδονίας.

https://www.alphafm.gr/

Ανάρτηση Δασικών Χαρτών - Χρήσιμες πληροφορίες

Xρήσιμες πληροφορίες για τους ΔΑΣΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ από στον συγχωριανό μας 

Φώτη Ριζόπουλο

 ΕΡΩΤΗΣΗ : ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ? 

ΚΑΣΤΟΡΙΑ 15/1  ΦΛΩΡΙΝΑ 22/1   ΓΡΕΒΕΝΑ 29/1  ΚΟΖΑΝΗ 12/2

ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΟΤΕ ΛΗΓΕΙ Η ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ.         ΚΙΝΔΥΝΕΥΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΜΟΥ ?

Η προθεσμία για την υποβολή μιας αντίρρησης στην ανάρτηση των δασικών χαρτών είναι μόνον 105 ημερολογιακές ημέρες δηλ. μέχρι τις 13 Μαίου (και 20 επιπλέον ημέρες για τους κατοίκους του εξωτερικού δηλ. 2 Ιουνίου).

Αμέσως μετά, για τις περιοχές που δεν θα έχουν υποβληθεί αντιρρήσεις, ο δασικός χάρτης κυρώνεται, καθίσταται οριστικός και αναρτάται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ).

Δασική έκταση σημαίνει ΤΕΛΙΚΑ ότι είναι Δημόσια έκταση.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, όποιος έχει ένα γεωτεμάχιο (ή σπίτι κλπ) που φαίνεται να έχει πρόβλημα στον δασικό χάρτη και ο ιδιοκτήτης του δεν υποβάλλει αντίρρηση στην διαδικασία της ανάρτησης του δασικού χάρτη, από την στιγμή που θα κυρωθεί αυτός ο χάρτης, ο ιδιοκτήτης αυτού του γεωτεμαχίου:

1.  Δεν θα μπορεί πλέον να το πουλήσει,

2.  Δεν θα μπορεί να το μεταβιβάσει ούτε καν στα παιδιά του,

3.  Δεν θα μπορεί να πάρει καμία αγροτική επιδότηση (γιατί το γεωτεμάχιο του       θα θεωρείται πλέον δασική έκταση),

4.  Στην ανάρτηση του Κτηματολογίου που θα γίνει αμέσως μετά τους δασικούς χάρτες, το Ελληνικό Δημόσιο θα φαίνεται ως ιδιοκτήτης και αυτός που το κατέχει θα πρέπει να αποδείξει (με πολύ δύσκολο τρόπο) ότι αυτός είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης.

Ο πολίτης δηλαδή που δεν θα υποβάλλει αντίρρηση για μια ιδιοκτησία του που φαίνεται να έχει πρόβλημα στον αναρτημένο δασικό χάρτη, θα μπει σε μια μεγάλη ταλαιπωρία και περιπέτεια, με άγνωστο τέλος.

Σημειώνεται επίσης ότι, αν κυρωθεί ένας δασικός χάρτης, αλλάζει μόνον μετά από εκδίκαση σχετικής αίτησης ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, μια διαδικασία που, εκτός από μεγάλο κόστος, απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα αναμονής, ενώ η εμπειρία έχει δείξει ότι οι πιθανότητες του να κερδίσει ο πολίτης μια υπόθεση εκεί, είναι ελάχιστες.

ΕΡΩΤΗΣΗ : ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ Ο ΔΑΣΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ?

Οι πολίτες θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν δύο πράγματα:

α. Πρώτα από όλα να ενημερωθούν για το εάν ιδιοκτησίες τους φαίνεται να έχουν κάποιο πρόβλημα.

Ο καθένας θα πρέπει να ενδιαφερθεί από μόνος του για να δει εάν η ιδιοκτησία του έχει χαρακτηριστεί σαν δασική ή χορτολιβαδική, γιατί δεν αποστέλλονται ατομικά ειδοποιητήρια.

Όσοι πολίτες έχουν πρόσβαση στο internet και μπορούν να εντοπίσουν τις ιδιοκτησίες τους πάνω στους αναρτημένους ορθοφωτοχάρτες, μπορούν να κάνουν και μόνοι τους αυτόν τον έλεγχο, κάνοντας αναζήτηση στην ειδική ιστοσελίδα που θα έχει αναρτηθεί ο δασικός χάρτης.

Οι υπόλοιποι, θα πρέπει να απευθυνθούν σε έναν ειδικό επιστήμονα όπως είναι οι Αγρονόμοι Τοπογράφοι Μηχανικοί, που κατέχουν το αντικείμενο και έχουν την τεχνογνωσία για να τους βοηθήσουν.

Από τη στιγμή που αποδειχτεί ότι κάποιες από τις ιδιοκτησίες τους έχουν πρόβλημα με τον αναρτημένο δασικό χάρτη, θα πρέπει οπωσδήποτε να υποβάλλουν σχετική αντίρρηση.

Εάν κάποιος δεν κάνει τις παραπάνω ενέργειες έγκαιρα, χάνει τη δυνατότητα να υποβάλλει αργότερα ένσταση και θα πρέπει να κινηθεί δικαστικά, που είναι διαδικασία χρονοβόρα και πολυδάπανη με αμφισβητήσιμο αποτέλεσμα. Έτσι εάν υποβάλλει τις αντιρρήσεις του μέσα στις προβλεπόμενες ημερομηνίες θα είναι πιο εύκολο να ανατρέψει το Δασικό χαρακτήρα και με μικρότερο κόστος, ενώ αργότερα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα στην ανάρτηση του Κτηματολογίου

ΕΡΩΤΗΣΗ : ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗΣ ?

Θα πρέπει να αποδειχθεί ότι το γεωτεμάχιο δεν ήταν αλλά δεν είναι ούτε και σήμερα δασική έκταση. 

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την εξέταση παλαιότερων και σύγχρονων Α/Φ από ειδικούς στην Φωτοερμηνεία.

ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΜΕ ΦΩΤΟΕΡΜΗΝΕΙΑ ή ΑΠΛΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ή ΤΈΛΟΣ ΜΕ ΑΠΛΗ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΛΙΓΑ ΕΞΟΔΑ.

Τα περισσότερα προβλήματα εντοπίζονται στο έτος 1945 (που αντιστοιχεί στο πρώτο γράμμα του χαρακτηρισμού). Τι εννοώ με αυτό : Το 1945 δεν υπήρχαν τα μηχανικά μέσα καλλιέργειας που υπάρχουν σήμερα και οι αγροτικές εργασίες γινότανε χειρωνακτικά με αποτέλεσμα στις ΑΦ του 1945 να μην διακρίνεται καλά μονοσκοπικά η γεωργική χρήση. Σε αυτήν την περίπτωση απαιτείται τρισδιάστατη στερεοσκοπική φωτοερμηνεία ώστε να εντοπιστούν

ΕΡΩΤΗΣΗ : ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ  ?

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι εάν απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό που αναφέρθηκε πριν, θα μπορεί να τον εκπροσωπήσει και στις επιτροπές που θα εξετάσουν τις αντιρρήσεις και θα προβάλλει για λογαριασμό του τα κατάλληλα επιχειρήματα. Εξάλλου πρέπει να υπάρχει και η απαραίτητη εμπειρία από το Κτηματολόγιο για το λόγο ότι Δασικοί χάρτες και Κτηματολόγιο είναι αλληλένδετα.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Φώτιος Χαρ. Ριζόπουλος

Διπλ. Τοπογράφος Μηχανικός

Πρόεδρος Σ. Τοπογράφων Δυτ. Μακεδονίας

rizopoulos.gr

«Έφυγε» ο Φίλιππος Ριζόπουλος

 Σε ηλικία 91 ετών έφυγε σήμερα  από τη ζωή ακόμη ένας συγχωριανός μας.

Ο Φίλιππος Ριζόπουλος του Αθανασίου και της Ουρανίας.

 Η εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί αύριο Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2021 και ώρα 12:00 το μεσημέρι στον Ι.Ν.Αγίων Πάντων, σύμφωνα με τις οδηγίες για την αποφυγή διασποράς του COVID-19.

Θερμά συλλυπητήρια.

Perry Giuseppe Rizopoulos: WHEAT SONGS- Τραγούδια του Σταριού

"Ο Περικλής Ριζόπουλος έπρεπε να είχε πεθάνει πολύ καιρό πριν..."

 Είναι η πρώτη πρόταση του βιβλίου. από κει και πέρα, σε 126 σελίδες ξετυλίγεται η μοναδική ιστορία των δύο αδελφών, του Περικλή και του Παναγιώτη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου και της ανατριχιαστικής περιπέτειας τους καθώς συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και κλείστηκαν στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη. 

Ακολουθούμε τα βήματα τους κατά την απίθανη απόδρασή τους και την επιστροφή τους στη Λάγκα. 

Η Λάγκα, αυτή η αγαπημένη... που δεν ξεχνιέται σ' όποιο μήκος και πλάτος της Γης κι αν η μοίρα φέρει τον Λαγκιώτη. Όσο καλή ή δεινή είναι η κατάσταση του. 

Μοιραζόμαστε εικόνες ελληνικές, στιγμές οικογενειακές και νοσταλγικές, που ξέρουμε ότι δεν θα ξανάρθουν. Η αγκαλιά της γιαγιάς, το βλέμμα και η σοφία του παππού..

Τα Τραγούδια του Σταριού είναι τα τραγούδια που τραγουδούσε η μητέρα των δύο αδελφών κατά την δουλειά της στα χωράφια. 

Πόσο πιο αντιπροσωπευτικός ο τίτλος για μια τέτοια αναφορά! Ένα βιβλίο- ύμνος για τη Λάγκα και τους Λαγκιώτες κατά τα έτη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

 Η ιστορία δίνεται με λογοτεχνικό τρόπο και το παρελθόν είναι άρρηκτα συνυφασμένο με το παρόν. Ένα βιβλίο που ο αναγνώστης κυριολεκτικά ρουφά την κάθε λέξη και δεν το αφήνει από τα χέρια του  παρά μόνο όταν τελειώσει. Ο συγγραφέας είναι και εγγονός του Περικλή, Περικλής κι ο ίδιος ή Perrymou, όπως τον έλεγε ο παππούς του. Μία λέξη, όχι δύο, γιατί έτσι ακτινοβολεί όλη την αγάπη από τον παππού στον εγγονό.  Και όπως λέει ο εγγονός όταν έφευγε από το σπίτι των παππούδων του: "Ήμουν γεμάτος Ελλάδα καθώς προχωρούσα προς το αυτοκίνητο".  

Ο Perry Giuseppe Rizopoulos, καθηγητής φιλοσοφίας, έγραψε το 2018 την βιογραφία του παππού μιλώντας με τον ίδιο ατέλειωτες ώρες. Έκανε τη Λάγκα και τους Λαγκιώτες γνωστούς απ' άκρη σ' άκρη σ' όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες με αυτό το ευρείας πώλησης βιβλίο του. Τόσο σημαντική υπήρξε, τόσο σημαντική είναι για τους ανθρώπους της...

Τα συγχαρητήρια μου και τις θερμότατες ευχαριστίες μου!

Mαρία Παπαϊωάννου

«Pericles Rizopoulos should have died a long time ago..”. This is the first sentence of the book. From then on, in 126 pages, the unique story of the two brothers, Pericles and Panagiotis is unfolded, as they were arrested by the Nazi Germans and were imprisoned in the concentration camp of Pavlos Melas in Thessaloniki. We follow their steps during their impossible escape and their return to Lagka.

Lagka, the beloved… which cannot be forgotten no matter in which longitude and latitude may may fate bring any Lagkioti. No matter how prosperous or terrible their condition is.

We share Greek images, family and nostalgic moments, which we know will never come back. Yiayia’s bosom, pappou’s glanve and wisdom…

Wheat Songs are the songs sung by the mother of the two siblings while she was working in the fields. How representative a title for such a report! A book- praise for Lagka and Lagkiotes during the cruel years of WWII. The story is given in a literary way and the past is inextricably woven with the present. A book which the reader literally absorbs every single word and doesn’t leave it from his hands unless it is over.  The writer is also Pericles’ grandson, named Pericles himself, or Perrymou, as being called by his pappou. One word, not two, because this reflects all the love grandfather had for his grandson. And as grandson stated while he was leaving his grandparents’ house: “I was full of Greece as I walked towards the car”. 

Perry Giuseppe Rizopoulos, a Philosophy Professor, wrote this book in 2018, and it is the biography of his grandfather, after he had spent countless hours talking to him. He made Lagka and Lagkiotes known all over the USA with this large scale seller of a book. 

So important has Lagka been, so important it is for its people…

My congratulations and wholehearted acknowledgements.

Μaria Papaioannoy

https://www.amazon.com/Wheat-Songs-Perry-Giuseppe-Rizopoulos/dp/1618117726

«Έφυγε» ο Παναγιώτης Ριζόπουλος

 Πλήρης ημερών, «έφυγε» ακόμη ένας συγχωριανός μας... 

Ο Παναγιώτης Ριζόπουλος, γεννήθηκε 26 Απριλίου 1924 στην Λάγκα.

Ήταν το πρώτο από τα επτά παιδιά του Θανάση και της Ουρανίας.

Στην διάρκεια της κατοχής, αιχμαλωτίστηκε με τον αδερφό του Περικλή από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του ''Παύλου Μελά'' στην Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν τη μεταφορά τους στην Γερμανία, μαζί με ακόμη μερικούς Έλληνες δραπέτευσαν και επέστρεψε στην Λάγκα. 

Παντρεμένος με την Μάχη, το γένος Πετροπούλου, πατέρας τριών παιδιών, ευτύχησε να δει 7 εγγόνια και 3 δισέγγονα... 

Μαθητευόμενος μάγειρας στην αρχή, ιδιοκτήτης αργότερα του εστιατορίου «Κληματαριά», συγκέντρωνε στοιχεία για την καταγωγή των Ριζοπουλέων - Ριζαίων και το 2002 εξέδωσε το βιβλίο «Οι Ρίζες μας».

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Τρίτη 15 Δεκεμβρίου και ώρα 11:00, σύμφωνα με τις οδηγίες για την αποφυγή διασποράς Covid-19.

Θερμά συλλυπητήρια ...

ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ: Eντοπισμός αγροτεμαχίων στη Λάγκα

Σας ενημερώνουμε ότι από Δευτέρα 20 Μαΐου θα βρίσκετε στην Λάγκα το ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΚΟ συνεργείο του κ. Ριζόπουλου Φώτη για να πραγματοποιήσει εντοπισμούς αγροτεμαχίων.

Καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους το συντομότερο δυνατόν,  ώστε να ομαδοποιηθούν για την καλύτερη εξυπηρέτησή τους.



Για πληροφορίες και συμμετοχή 

Αθανασίου Διάκου 70 (απέναντι από το Τ.Ε.Β.Ε.)

και στα τηλέφωνα:

2467 400 706

690 671 6662 (Θανάσης)

693 664 6696 (Φώτης)

Οι «ξωτικιές» των Ριζοπουλέων

Κατά την παράδοση, ένας από τους Ριζοπουλέους ετοίμαζε δεμάτια σιταριού για αλώνισμα.

Τα ετοίμαζε από το βράδυ για να είναι έτοιμα το πρωί για αλώνισμα. Το βράδυ ήταν πανσέληνος...

Ξυπνά η ώρα δώδεκα και βλέπει πέντε «πανέμορφες» κοπελιές να ανακατώνουν το σιτάρι και να χορεύουν. Μόλις τον είδαν έφυγαν.



Την άλλη βραδιά το ίδιο... Την επόμενη το ίδιο... Τρεις βραδιές γινόταν αυτό.



Η μία ξεχώριζε γιατί ήταν ακόμη πιο όμορφη από τις άλλες κι έτσι ο Ριζόπουλος την ερωτεύθηκε.



Το πρωί ανέφερε στη μάνα του το γεγονός και της εξομολογήθηκε ότι την αγάπησε. 

Του λέει η μάνα του: «Να φροντίσεις να πάρεις τα παπούτσια της. Μόλις το καταφέρεις αυτό, εκείνη θα σε αγαπήσει και θα σε ακολουθήσει. Αλλά πρόσεχε! να έχεις το νου σου, μη γελαστείς και της τα δώσεις, γιατί θα σου φύγει και τότε θα τη χάσεις».



Το βράδυ ακολούθησε τη συμβουλή της μάνας του. 

Άρπαξε τα παπούτσια της νεράιδας και αποτραβήχτηκε.

 Όταν πια τελείωσε ο χορός, εκείνες έβαλαν τα παπούτσια τους και έφυγαν. Η ξωτικιά όμως εκείνη δεν βρήκε τα δικά της, οπότε έμεινε και μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, ακολούθησε τον κλέφτη των παπουτσιών. 

Τελικά το παληκάρι παντρεύτηκε την «ξωτικιά», έκανε παιδιά όμορφα και η ζωή συνεχιζόταν.

Κάθε τόσο όμως, εκείνη, παρακαλούσε τον άντρα της να της επιστρέψει τα παπούτσια της. 

Σ έναν χορό, εκεινος υπέκυψε σκεπτόμενος πως μετά από τόσα χρόνια δεν υπήρχε κίνδυνος να φύγει και της τα έδωσε. Τότε αυτή, ξαναβρήκε τον εαυτό της και έφυγε. 

Και από τότε γυρίζει στον αέρα, αέρας ανεμοστρόβιλος κι όταν περνά από τα χωράφια ο ανεμοστρόβιλος σηκώνει ολόκληρα δεμάτια χόρτα.

Αυτή η νεράιδα έγινε ανεμοστρόβιλος...



Από το βιβλίο του Παν. Αθ. Ριζόπουλου «Οι Ρίζες μας» (Γενεαλογικό δέντρο Ριζοπουλέων και Ριζαίων)

Eυχαριστήριο Συνδέσμου Λαγκιωτών

Προς κ. Αθανάσιο Φ. Ριζόπουλο          

          ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

  

Mε την παρούσα επιστολή μας, επιθυμούμε να σας εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας για την αφιλοκερδή και άμεση ανταπόκρισή σας στο αίτημά μας για δημιουργία της ιστοσελίδας του Συνδέσμου Λαγκιωτών ''Άγιος Νικόλαος'', με διεύθυνση www.lagka.gr καθώς και σελίδων παρουσίας του Συνδέσμου στο facebook και twitter.



H ποιότητα της δουλειάς σας, μας δίνει πλέον τη δυνατότητα να προβάλλουμε το χωριό μας, το έργο του Συνδέσμου μας και να επικοινωνούμε με τους συγχωριανούς μας οπουδήποτε και αν αυτοί κατοικούν.

         Ο Πρόεδρος                                              Ο Γεν. Γραμματέας

Αθανάσιος Παπαλάμπρου                           Χρήστος Καραντίνος