Τα παιχνίδια στη Λάγκα

Παίζαμε και μεις στην παιδική μας ηλικία......



Παίζαμε πολλά παιχνίδια, περισσότερα των οποίων απαιτούσαν μυϊκή δύναμη, ταχύτητα και εφευρετικότητα.



Το σύνολο των παιχνιδιών ήταν ομαδικά.



Πολυσύνθετα παιχνίδια όπως τα σημερινά δεν υπήρχαν. Όλα ήταν απλά και φτιαγμένα από τα παιδικά χέρια, γι αυτό και η απώλειά τους δεν ενοχλούσε και ούτε υπολογιζόταν. Υλικά υπήρχαν άφθονα και η αντικατάστασή τους ήταν σύντομη και ανέξοδη.



Ένα ξύλο 80 περίπου εκατοστών και ένα άλλο 20 περίπου εκατοστών, αποτελούσαν εξαρτήματα του γνωστού παιχνιδιού η κλέντζα.



Μια σειρά από μικρές επίπεδες πέτρες και κάποιες πιο μεγάλες για τους παίκτες, ήταν αρκετά για να αρχίσει το παιχνίδι, με το όνομα τα ... σκατούλια!



Ένα μαντήλι μόνο απαιτούνταν για το γνωστό παιχνίδι τα σκλαβάκια, αφού εκ των προτέρων τα δρώμενα πρόσωπα χωρίζονταν σε δυό ομάδες.



Το κυνηγητό, οι κλέφτες και αμαρτωλοί,  ο χιονοπόλεμος και ο  πετροπόλεμος ήταν τα παιχνίδια που τη νίκη χάριζαν η δύναμη και η ταχύτητα των μελών.



Τ αλώνια και η αυλή του Αγίου Νικολάου (σημερινού σχολείου) ήταν οι χώροι, όπου συγκέντρωναν τον μεγαλύτερο όγκο των παιχνιδιών.



Ο χιονοπόλεμος και ο πετροπόλεμος γίνονταν πάντα μεταξύ παιδιών των δύο μαχαλάδων (πάνου και κάτου). Διαχωριστική γραμμή ο εγκάρσιος δρόμος.

Οι περιποιήσεις των τραυματιών  γίνονταν μόνο με το πλύσιμο των πληγών με καθαρό νερό. Η θεραπεία  τέλεια...!

Οι δύο αρχηγοί ήταν εκείνοι που έδιναν το σύνθημα της λήξης και όλα τελείωναν όμορφα κι αγαπημένα. Ουδεμία αντιπαλότητα πια.



Και επιτραπέζια, αν μπορούμε να τους δώσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό, γιατί κάθε άλλο παρά επιτραπέζια ήταν τα παιχνίδια μας, αφού έλειπαν τραπέζια, καρέκλες που αποτελούν στοιχεία του παιχνιδιου αυτού.

Μια επίπεδη πλάκα, ένα καθαρό τμήμα από το αλώνι, μια πλάκα (ήταν το πρόχειρο τετράδιό μας) πάνω στ αντικείμενα αυτά σχηματίζαμε την τριώτα, την τεσσάρα ή την εννιάρα....

Ένα κομμάτι κεραμίδι ήταν το πιο κατάλληλο, σημερινό μολύβι, για να χαράξουμε τις απαιτούμενες γραμμές.

Στα σημεία όπου συναντιόνταν οι κάθετες με τις οριζόντιες γραμμές, ο παίκτης (μόνο δύο ήταν οι παίκτες) τοποθετουσε κάποια διακριτικά στοιχεία. Συνήθως κουμπιά, γι αυτό και οιμητέρες μας πάντα παρατηρήσεις μας έκαναν για τα κουμπιά που έλειπαν από τα ρούχα μας.

Τα δύο πρώτα παιχνίδια της τριώτας και της τεσσάρας ήταν προσιτά στο σύνολο  σχεδόν των παικτών. Η εννιάρα απαιτούσε υπολογισμούς όχι μόνον  για την κίνηση των ιδίων, αλλά και των αντιπάλων.

Προσπάθεια κάθε παίκτη ήταν η αφαίρεση αντικειμένων από τον αντίπαλο γι αυτό και πάντα καλύπτονταν τα σημεία που ήταν δυνατή μια γραμμή με τρία σημεία.

Η εννιάρα κατά την άποψή μου αποτελεί τον πρωτοπόρο του σκακιού. Βέβαια στην εννιάρα δεν υπήρχαν βασιλιάδες και άλογα ή ματ και άλλα στοιχεία του σκακιού.



Άλλο παιχνίδι ήταν το ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι που συνάρπαζε και συναρπάζει κάθε παιδί. Βέβαια το ποδόσφαιρο παιζόταν τότε χωρίς όρους και περιορισμούς σε φάουλ κλπ και δεν είχαμε τις όμορφες χρωματιτές μπάλες που κυκλοφορούν σήμερα. 

Οι μπάλες μας αποτελούνταν από κουρέλια ή τεμάχια αυτών τα οποία καλύπτονταν από ένα πιο μεγάλο για να συγκρατεί τα μικρά τεμάχια. Ποτέ μια μπάλα αυτής της τεχνολογίας δεν ήταν ικανή να φτάσει μέχρι το τέλος, γιατί διαλύονταν  εκ των εξ΄ων συνετέθη.



Τα βράδια και ιδιαίτερα τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα, παίζαμε τα γνωστά μαντέματα.

Π.χ. που είναι ένα ανδρόινο, ένα πετεινάρι και μια πούλκα (ανδρόινο το ζευγάρι - πετεινάρι το αγόρι - πούλκα το κορίτσι).

Για να πετύχεις το μάντεμα, θα έπρεπε ο αντίπαλος να γνωρίζει όλες τις οικογένειες του χωριού. Να ήταν κοντολογίς ένας ληξίαρχος του χωριού.

Πολλές φορές όμως επειδή ο κύκλος του χωριού ήταν στενός, για όλους η οικογενειακή κατάσταση ήταν συνήθως γνωστή και έτσι σπάνα η τιμωρία και η επιβάρυνση με κάποια τιμωρία.



Ο κύκλος των παιχνιδιών δεν περιοριζόταν μόνο σε όσα πιο πάνω αναφέρθηκαν αλλά συνηθίζονταν κι άλλα, όπως το κρυφτό, η γουμούρα, το κυνήγι των πυγολαμπίδων, το σχοινάκι και τόσα άλλα.



Από το βιβλίο του Σωτήρη Γ.Καλύβα

''Από τον ένδοξο Βράχο του Σουλίου στη Λάγκα. Ένα ταξίδι στο χρόνο''