Πρωτομαγιά στο χωριό. Ρίζες – ήθη και έθιμα

Πρώτη ημέρα του μήνα Μάη.  

Ημέρα της άνοιξης, των λουλουδιών, της χαράς και της μνήμης. Χαράς, γιατί μικροί και μεγάλοι ξεχύνονται στην εξοχή κι απολαμβάνουν τη φύση.  Μαζεύουν λουλούδια και πλέκουν πρωτομαγιάτικα στεφάνια.





Σύντομη ιστορική αναδρομή



   Η Πρωτομαγιά είναι αντιβασκανική και μαγική εορτή, όπως λέει και το όνομα του μήνα στον οποίο από την αρχαιότητα δίνονταν μεταφυσικές ιδιότητες.



Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει τις ρίζες του στις παγανιστικές εορτές του παρελθόντος.  Η σημασία της ημέρας αυτής για τους αρχαίους λαούς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη ημέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο, τοποθετείται δηλαδή στην αρχή της άνοιξης.



   Οι πρώτοι εορτασμοί της Πρωτομαγιάς ξεκίνησαν στην προ-χριστιανική Ευρώπη με γιορτές όπως το κέλτικο Μπελτέιν και την εωσφορική γιορτή της Νύχτας του Walpurgis στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Όμως με την άφιξη του χριστιανισμού στην Ευρώπη, πολλές από αυτές τις γιορτές απαγορεύτηκαν ή έλαβαν χριστιανικό χαρακτήρα. Έτσι, ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχασε το αρχικό του νόημα.



Για τους αρχαίους Έλληνες η Πρωτομαγιά ήταν μέρα της αναγέννησης της φύσης, της ζωής και του έρωτα αλλά και ημέρα ανάστασης των νεκρών.  Επίσης θεωρούνταν και ημέρα της μαχητικότητας, της μαγείας και του πολέμου. Εορταζόταν με έντονες εορτές όπως η έξοδος των ανθρώπων στην ύπαιθρο με συνοδεία χορών και τραγουδιών και το μάζεμα λουλουδιών για να πλεχτούν στεφάνια. Κατά την ημέρα εκείνη έβγαινε η βασίλισσα του Μαΐου και στα δρώμενα της ημέρας περιλαμβανόταν μια λατρευτική πομπή προς τιμήν του Ηλίου και των Ωρών (= Εποχών). Στην πομπή περιφερόταν ένα πράσινο κλαδί που μόλις είχε πετάξει φύλλα. Το τύλιγαν με ταινίες και πάνω του κρεμούσαν σύκα, διάφορα ψωμάκια και μικρά φλασκιά γεμάτα κρασί, λάδι και μέλι.



Πρωτομαγιά στο χωριό



Παλιά το Πρωτομαγιάτικο Στεφάνι το έπλεκαν από ορισμένα λουλούδια ώστε να πραγματοποιηθούν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές. 



Χρησιμοποιούσαν τριαντάφυλλα, γαρούφαλα, βιόλες, πασχαλιές, γεράνια για να είναι πάντα ανθισμένο το σπίτι. 

Για να γεμίζει η οικία από ευτυχία και χαρά χρησιμοποιούσαν ανθισμένα κλωνάρια ελιάς και αγιόκλημα. 

Για να μην λείπει τίποτα από το σπίτι έβαζαν στο στεφάνι μερικούς άνθους από λουλούδια του κάμπου όπως μαργαρίτες και παπαρούνες. 

Για να αποφύγουν το μάτιασμα έδεναν στο στεφάνι ένα κεφάλι σκόρδο. 

Για τη γλωσσοφαγιά χρησιμοποιούσαν κουκιά μαζί με τις ρίζες και τους καρπούς της. 



Και τέλος για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού έπλεκαν μέσα κι ένα κλωνάρι λιγαριάς.