31 Ιανουαρίου 2017

Πότε το ψωμί και οι τηγανητές πατάτες γίνονται καρκινογόνα



Οι φέτες του τοστ ή οι πατάτες αποτελούν δυνητικό κίνδυνο για
καρκίνο, αν έχουν ψηθεί ή τηγανιστεί πολύ και έχουν χάσει πια το χρυσοκίτρινό
χρώμα τους, προειδοποιούν οι Βρετανοί επιστήμονες.










Ο κίνδυνος προέρχεται από την ουσία ακρυλαμίδιο, που παράγεται
όταν οι τροφές με άμυλο (ψωμί, πατάτες κ.α.) ψήνονται ή τηγανίζονται για πολλή
ώρα σε υψηλές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να μαυρίζουν.





Η Υπηρεσία Προδιαγραφών Τροφίμων (FSA) της Βρετανίας, σε νέες
επίσημες συστάσεις της, σύμφωνα με το BBC, καλεί τους καταναλωτές να προσέχουν
και να βγάζουν τις πατάτες ή το τοστ, μόλις αποκτήσουν το χρυσό χρώμα τους,
προκειμένου να μειώσουν την κατανάλωση ακρυλαμιδίου.





Η FSA επίσης συστήνει στους καταναλωτές να μην διατηρούν τις
πατάτες στο ψυγείο τους αλλά εκτός ψυγείου, επειδή σε χαμηλές θερμοκρασίες
αυξάνονται τα επίπεδα σακχάρων, πράγμα που με τη σειρά του αυξάνει την ποσότητα
ακρυλαμιδίου που παράγεται κατά το μαγείρεμα. Όπως αναφέρει, οι πατάτες πρέπει
να αποθηκεύονται σε δροσερό σκοτεινό μέρες με θερμοκρασία άνω των έξι βαθμών
Κελσίου.





Το ακρυλαμίδιο υπάρχει σε πολλές τροφές και είναι φυσικό
υποπροϊόν της διαδικασίας του μαγειρέματος. Τα υψηλότερα επίπεδα της εν λόγω
ουσίας παράγονται, όταν τροφές με πολύ άμυλο μαγειρεύονται σε πάνω από 120
βαθμούς Κελσίου (όπως τσιπς, ψωμί, μπισκότα, κράκερ, κέικ κ.α.). Όσο πιο σκούρο
χρώμα παίρνει π.χ. το τοστ, τόσο περισσότερο ακρυλαμίδιο περιέχει.





Σύμφωνα με την FSA, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο πόσο ακρυλαμίδιο
μπορεί να ανεχθεί ένας άνθρωπος με ασφάλεια, όμως θεωρείται ότι ήδη
καταναλώνουμε πάρα πολύ.





Ένας εκπρόσωπος πάντως της οργάνωσης Cancer Research σχολίασε
ότι η καρκινογόνα δράση των καλοψημένων ή καλοτηγανισμένων πατατών ή τοστ δεν
έχει αποδειχθεί στους ανθρώπους.





Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει ότι το ακρυλαμίδιο είναι τοξικό
για το DNA και προκαλεί καρκίνο ή προβλήματα στο νευρικό και αναπαραγωγικό
σύστημα, οπότε οι επιστήμονες υποθέτουν – αν και δεν έχουν αποδείξει- ότι το
ίδιο συμβαίνει στους ανθρώπους.





Το ακρυλαμίδιο περιέχεται και στον καπνό του τσιγάρου, με
συνέπεια το κάπνισμα να εκθέτει τους καπνιστές σε τριπλάσια ή τετραπλάσια
επίπεδα της ουσίας, σε σχέση με τους μη καπνιστές.





Καταβάλλονται ήδη προσπάθειες, ώστε η βιομηχανία τροφίμων να
μειώσει το ακρυλαμίδιο στις επεξεργασμένες τροφές και ήδη καταγράφεται κάποια
πρόοδος.







Όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δυστυχώς οι περισσότεροι
άνθρωποι δεν γνωρίζουν καν ότι το ακρυλαμίδιο υπάρχει και ότι είναι δυνητικά
επικίνδυνο. Γι’ αυτό, η FSA μόλις ξεκίνησε στη Βρετανία σχετική καμπάνια
ενημέρωσης του κοινού, σε συνεργασία με «χρυσούς» Ολυμπιονίκες και με σύνθημα
«Επιδιώξτε το χρυσό» (σ.σ. χρώμα στο μαγείρεμα).








Ετικέτες ,

30 Ιανουαρίου 2017

30 Ιανουαρίου: Η Εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών




Τη μνήμη των Αγίων Τριών Ιεραρχών τιμά
σήμερα, 30 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας.


Η
αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το
εξής γεγονός:









Κατά τους χρόνους της βασιλείας του
Αλεξίου του Κομνηνού (1081 – 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική
εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 – 1081 μ.Χ.), έγινε στην
Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι
θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη
φυσιογνωμία.


Άλλοι
τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα
Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον
Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο
και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν
τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες»
και άλλοι «Γρηγορίτες».


Στην έριδα
αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την
διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα
καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν:
«Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να
μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. 
Όμως, κάτω από τις
ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας,
κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με
τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον
δρόμο της σωτηρίας.


Επίσης, τις
βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό
του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά
μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα,
συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους
φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς.
Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που
μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε
ομόνοια τον κόσμο.


Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από
κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή
στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να
παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και
εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας,
γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».


Έτσι ο
Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε
την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των
τριών Μεγάλων Πατέρων.


Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου
Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί
το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι
δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού.


Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της
ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την
καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους
σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της
Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.


Περί τις
αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία
Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.




Απολυτίκιο:

Ήχος α’.

Τούς τρεις μεγίστους φωστήρας της Τρισηλίου θεότητος, τους την οικουμένην
ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους
την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον μέγαν, και τον
Θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες
οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι,
υπέρ υμών αεί πρεσβεύουσιν










Ετικέτες , ,

Νέοι γράφουν αστείες ατάκες





ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!


ΕΝΑ "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ" ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΙ ΠΑΜΕ ΜΥΚΟΝΟ
ΠΑΡΑΛΙΑ!!!!!





- Μάνα, πάω βόλτα με το τζιπ.


 - Πινακίδες να βάλεις ...





Ο Ξηρός όταν ήταν νέος οδηγός είχε βάλει στο αυτοκίνητο του
17Ν.





Ρε μ@λ@κ@ Κλούνεϊ αφού το βλέπεις ότι με την νεσπρέσσο δεν
μπορείς να βγάλεις γκόμενα, δοκίμασε με τον παπαγάλο Λουμίδη......





Μια χαρά πέρναγε η Χιονάτη! 


Μαμ, κακά, και νάνοι?





Το κινητό της Ναταλίας Γερμανού είναι 6980 16 17 18 το πολύ!





- Ρε φίλε, το ήξερες ότι οι Κινέζοι δεν λένε "σ'
αγαπώ", "σε θέλω", "μου λείπεις"..;;


- Σοβαρά; και τι λένε;


- Δεν ξέρω, κάτι στα κινέζικα..!





Που να' ναι τέτοια ώρα.....το σουβλάκι μου,


και λείπει όλη νύχτα απ' το πιατάκι μουυυυ... 





Chuck Norris και μαλακίες...!


Ο Μπομπ Σφουγγαράκης μπορεί και ψήνει μπιφτέκια μες τη
θάλασσα.!!!!





Σου δίνω πίσω το μήλο που μου χάρισες...


δώσε μου πίσω το πλευρό μου και ξοφλάμε...!!!!





''Ένα πρωί στην Εδέμ''


Πανέμορφος ποταμός ο Νείλδος πάντως


Μήπως εννοείς Νείλος;


Και γω έτσι τον ήξερα αλλά μου είπανε έχει κάπου ένα δέλτα.





Είμαστε κι΄ εμείς που πίνουμε ακόμα Φραπέ , γιατί δεν έχουμε
χωριό και δεν ξέρουμε το Φρέντο ...





BREAKING NEWS:


Με βαριά πνευμονία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού
νεραντζιά που ΔΕΝ προμηθεύτηκε πουλόβερ από τους Ατενίστας ...





- Οιδίποδα, μπουφάν να πάρεις


- Γ@μησε μας ρε μάνα ...





Καλή φάση που ανοίγουν Κυριακές τα Supermarket.


Πας εκκλησία , βουτάς αντίδωρο.


Πας S/M στα τυριά, ζητάς να δοκιμάσεις λίγο φέτα.


Έτοιμο το πρωινό ...





Η μάνα μου έπαθε σοκ!!


Της ήρθε να πληρώσει φόρο πολυτελείας για μένα!!





Συνελήφθησαν επικίνδυνοι νεοναζί επειδή χαιρετούσαν φασιστικά,
ανακοίνωσε ο κ. Δένδιας.


Οι ισχυρισμοί τους ότι είχαν απλώσει τα χέρια προς το τζάκι
για να ζεσταθούν δεν έγιναν δεκτοί από την αντιτρομοκρατική...





Κατσαρίδα: δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Σύμβολο τρόμου.




Περιστέρι: μετατρέπει το αυτοκίνητο σε κυκλαδίτικο τοίχο.
Σύμβολο ειρήνης






Ετικέτες ,

29 Ιανουαρίου 2017

Γ κ ο υ τ ζ ι ο υ ν ί δ α: Λαγκιώτικο παιδικό παιχνίδι



Φίλοι μου...







Στην προσπάθειά μου να συγκεντρώσω όσο το
δυνατόν περισσότερα στοιχεία για την παλιά ζωή στη
Λάγκα, έχω βρεθεί άφωνη- όχι
λίγες φορές- μπροστά στην εφευρετικότητα των ανθρώπων της εποχής εκείνης, ώστε
να διευκολύνουν την ζωή τους. 





Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά. 


Δεν υπήρχαν
κατασκευασμένα παιχνίδια τότε. Τα παιδιά όμως θες από ανάγκη, θες από μεγάλη
ενεργητικότητα, έβρισκαν τρόπους να περνούν την ώρα τους και να εφευρίσκουν
παιχνίδια.





Το έχω αναφέρει κατ' επανάληψη εξ' άλλου. Ένα από αυτά τα
παιχνίδια λοιπόν, ήταν και η Γκουτζιουνίδα. Ας θυμηθούμε πως παιζόταν:


  


Το παιχνίδι αυτό παίζονταν με το γκιρτσίνι. Έτσι  λεγόταν το εσωτερικό σκληρό μέρος του
καλαμποκιού. 


Η ρόκα που λέμε σήμερα. Σε κάποια πλατεία, αλάνα, ή αλώνι, τα
παιδιά έκαναν ένα μεγάλο κύκλο και στο εσωτερικό του ένα μικρό ομόκεντρο. 


Στο
κέντρο του μικρού κύκλου έσκαβαν μια τρύπα και τοποθετούσαν το γκιρτσίνι όρθιο.
Δεν ήταν βαθιά, ίσα που να στέκεται το γκιρτσίνι. 


Ορίζονταν ένα παιδί αρχηγός,
και αυτός έδινε το σύνθημα για να αρχίσει το παιχνίδι. Τα υπόλοιπα παιδιά είχαν
μεγάλα ραβδιά που τα ονόμαζαν γκουτσιουνίδες και προσπαθούσαν να βγάλουν το
γκιρτσίνι όχι μόνο έξω από την τρύπα αλλά και έξω από τον εξωτερικό κύκλο. 


Όποιο παιδί το κατάφερνε γινόταν αρχηγός, και συνέχιζε το παιχνίδι.


Βασικά ήταν παιχνίδι για αγόρια.





 Φίλοι μου, όπως βλέπουμε, απλά και ομαδικά ήταν τα παιχνίδια
τότε. 


Έφερναν το γέλιο και την χαρά σε όλα τα παιδικά προσωπάκια όμως. Και το
μεγάλο πλεονέκτημα: τα παιδιά βρίσκονταν μαζί, έκαναν παρέα και
κοινωνικοποιούνταν. 


Σε όποιες δύσκολες εποχές κι αν ζούσαν. Αυτό δυστυχώς
φαίνεται να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αλλά τουλάχιστον ας μην ξεχνάμε πως όσο
δύσκολοι καιροί κι είναι, οι άνθρωποι μπορούν να ανταπεξέρχονται με την
υποστήριξη που δίνουν και παίρνουν από τους συνανθρώπους τους.





Mαρία Παπαϊωάννου


Ετικέτες , , , ,

27 Ιανουαρίου 2017

Κοπή βασιλόπιτας & Ετήσιος χορός του Συλλόγου Νεφροπαθών Καστοριάς






Ετικέτες , ,

Ραγίζει καρδιές το βίντεο με τη σκυλίτσα που θρηνεί για τους δικούς της...



Απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι τα ζώα δεν έχουν αισθήματα
το παρακάτω σπαρακτικό βίντεο που τράβηξε ο Αντρέας Ρηγούλης από την Καβάλα.


ΛάγκαΛάγκα

Πριν από 25 ημέρες έφυγε από τη ζωή η αδερφή του και ο γαμπρός
του…





Η Αλίσια, το πίτμπουλ της οικογένειας, ανεβαίνει καθημερινά
στην καρέκλα, ακουμπά το πρόσωπό της στην φωτογραφία τους και θρηνεί….







Δείτε το βίντεο










Ετικέτες , ,

25 Ιανουαρίου 2017

Τεστ για να δεις πόσο καλά ξέρεις την Λάγκα













Ετικέτες , , ,

23 Ιανουαρίου 2017

Ο καλύτερός μου φίλος έχει τέσσερα πόδια και γαβγίζει







Υπάρχει ένα πλάσμα στη ζωή σου που αν και δε σας συνδέουν
δεσμοί αίματος, το νιώθεις συγγενή σου, πολύ περισσότερο μάλιστα από κάτι
ξεχασμένα δεύτερα ξαδέλφια ή κάτι αχώνευτες θείες





Ένας δικός σου «άνθρωπος»
που δεν του αρκεί μονάχα ένας ρόλος για να τον προσδιορίσει καθώς θυμίζει κάτι
από παιδί, αδερφάκι, σύντροφο και κολλητάρι, όλα αυτά μαζί κι όλα με ένα κοινό
γνώρισμα, αγάπη στον απόλυτο βαθμό.








Είναι ο λόγος που ελπίζεις πως αυτός ο κόσμος δεν έχει
καταστραφεί τελείως, ο λόγος που ακόμα πιστεύεις στην καλοσύνη και την
ανιδιοτέλεια. Ο καλύτερός σου φίλος έχει τέσσερα πόδια και γαβγίζει, είναι ο
σκύλος σου. Αν και σπάνια θα τον αποκαλέσεις έτσι, μιας και για σένα είναι πιο
άνθρωπος από πολλά δίποδα εκεί έξω
.







Δε μιλάει –τουλάχιστον όχι τη γλώσσα σου- κι όμως η
επικοινωνία δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα, μάλλον το αντίθετο. Είναι ο καλύτερος
ακροατής και γνωρίζει πως όταν δεν είσαι καλά, δε χρειάζεσαι λέξεις, αλλά
μερικά χάδια κι ένα κούνημα της ουράς αρκούν για να σου φτιάξουν το κέφι.





Ράτσας ή πρώην αδεσποτάκος, θηλυκό ή αρσενικό, λευκό, καφέ,
μαύρο ή εμπριμέ, πέντε ή εικοσιπέντε κιλά, υπάκουο ή τρελαμένο, όλα είναι
λεπτομέρειες χωρίς καμία σημασία, γιατί ένας σκύλος σε μαθαίνει να κοιτάζεις
την ουσία κι η ουσία βρίσκεται στο συναίσθημα, σε όσα σε κάνει να νιώθεις. Αν
οι αγκαλιές είναι φάρμακο, μια αγκαλιά απ’ τον σκύλο σου είναι ασφάλεια κι
αγάπη σε ενέσιμη μορφή
.





Εσύ θα του μάθεις να προχωράει καμαρωτά στη βόλτα, να μη
λερώνει όπου να ‘ναι, να φέρνει την μπάλα του και να περιμένει δίπλα απ’ το
λουράκι του όταν ακούει τη μαγική λέξη «βόλτα», μα τα σπουδαιότερα μαθήματα θα
στα δώσει εκείνο. Θα σε μάθει να αγαπάς κάποιον πέρα απ’ τον εαυτό σου. Θα
δώσει νόημα στις λέξεις «νοιάξιμο», «στοργή», «φροντίδα».





Θα γκρινιάζει για βόλτα όταν το μόνο που θα θες θα ‘ναι να
βγάλεις ρίζες στον καναπέ και θα κυκλοφορείς πάντα με σακουλάκια σε τσάντες και
σακάκια για να μαζεύεις τις ακαθαρσίες του. Θα είσαι πάντα ντυμένος στην τρίχα,
κυριολεκτικά κι αν στην αρχή ξόδευες ένα μισθό σε ρολά και βούρτσες που
αφαιρούν το χνούδι, από ένα σημείο και μετά απλώς θα αδιαφορείς.





Θα τον παίρνει ο ύπνος οπουδήποτε πάνω σου κι εσύ θα τον
χαζεύεις και φυσικά είναι κανόνας πως δε θα πρέπει να κουνηθείς για να μην
ξυπνήσει ενώ θα αφήνει μοσχομυριστά αέρια και θα ροχαλίζει κι εσύ θα
αναρωτιέσαι πώς βγαίνει τέτοια μπόχα και τόση φασαρία από ένα τέτοιο
πλασματάκι.





Θα κλέβει τις κάλτσες σου, θα μασήσει καμιά σαγιονάρα για το
καλό και θα αναρωτηθείς αν πήρες χάμστερ όταν ροκανίζει τα καλώδια. Θα διαλύει
κάθε νέο παιχνίδι σε χρόνο dt κι εσύ θα μαζεύεις κλωστές και πλαστικά.







Θα κολλάει συνεχώς δίπλα σου σαν μην υπάρχει άλλος χώρος σε
ολόκληρο το σπίτι, θα σε προκαλεί να παίξετε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, θα
είναι η αιτία που θα ανακαλύπτεις συνεχώς νέα γελοία υποκοριστικά, θα
καμαρώνεις σε κάθε κατόρθωμα και θα λύνεσαι στα γέλια σε κάθε αγαρμποσύνη του,
θα θυμώνεις μα θα χαμογελάς σε κάθε αταξία του.





Θα ζητιανεύει πάντα απ’ το φαΐ σου –όπως και των καλεσμένων
σου– λες κι έχεις να τον ταΐσεις κάνα χρόνο και θα φοβάσαι πως θα πνιγείς στη
επόμενη μπουκιά απ’ το επίμονο βλέμμα του. Θα πανηγυρίζει σαν να κέρδισε το
Τσάμπιονς Λιγκ κάθε φορά που θα του δίνεις λιχουδιά.





Μα θα ξαπλώνει και θα ξυπνάει μαζί σου, θα κάνει παρκούρ απ’
τη χαρά του σε όλα τα έπιπλα κάθε φορά που θα γυρνάς σπίτι –κι ας έλειψες μόνο
πέντε λεπτά–, θα σκουπίζει τα δάκρυά σου με φιλιά όταν κλαις, θα μαραζώνει όταν
μαραζώνεις, θα δίνει ρυθμό με κάθε κούνημα της ουράς του και θα καρφιτσώνει ένα
χαμόγελο στο πρόσωπό σου κάθε φορά που η γλώσσα του θα κάνει βόλτες πάνω σου.
Θα λιώνεις σε κάθε παραπονιάρικο βλέμμα του και θα τρέμεις μην πάθει κάτι.





Μη χτυπήσει, μην αρρωστήσει. Στα μάτια σου θα είναι εύθραυστος
γιατί ξέρεις πως δε θα τον έχεις μαζί σου για πάντα. Γι’ αυτόν το λόγο αυτό το
δικό σας «για πάντα» θες να κρατήσεις όσο περισσότερο γίνεται και να είναι όσο
πιο όμορφο γίνεται. Γιατί για σένα είναι απ’ τα πιο όμορφα κομμάτια σου και για
‘κείνον είσαι η ζωή του.





Δεν είναι σαν συγγενής σου, είναι οικογένειά σου. Ο καλύτερός
σου φίλος, ο ορισμός της αγάπης, αυτής που παίρνεις κι αυτής που δίνεις, της
απόλυτης, της ειλικρινούς, της ανιδιοτελούς, της αγάπης που δεν έχει όρια. Κάθε
μέρα θα ξυπνάς και θα τον αγαπάς πιο πολύ και πάντα θα αναρωτιέσαι: «μα γίνεται
πιο πολύ;».




Συντάκτης: Πωλίνα Πανέρη

















Αφιερωμένο στον δικό μου τετράποδο ανθρωπάκο, στην Κάλι (Θ.Ρ.)






Ετικέτες ,

Μη με χτυπάς. Μη με βρίζεις. Μη με προσβάλλεις. Άσε με να είμαι απλά το παιδί σου.



Tης Στεύης Τσούτση.


Μη με χτυπάς.

Σε παρακαλώ, πονάω.

Και δεν ξέρω τι ψέμα να πω στη δασκάλα μου όταν θα δει τα μελανά μου σημάδια.

Πόρτα, σκάλα, μπάλα, απροσεξία.

Πως θα την πείσω ότι είμαι απρόσεκτος όταν εγώ είμαι που βρίσκω τα λάθη όλων
των συμμαθητών μου στον πίνακα;

Πως θα την πείσω ότι σκουντουφλάω συνέχεια και πέφτω;




Σταμάτα
να με πονάς…












Μη με βρίζεις.



Έκανα μια αταξία. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Μια στραβή μπαλιά και μια γλάστρα
αναποδογυρισμένη στην αυλή.

Μη μου φωνάζεις. Θα τα μαζέψω μόνος μου.

Όπως μόνος μου φτιάχνω το δωμάτιο μου και περνάς και το ελέγχεις.




Μόνο
μη μου μιλάς άσχημα, σε παρακαλώ.





Μη με προσβάλλεις.

Μπορεί να είμαι χοντρός, στραβοκάνης ή αλλήθωρος. Να έχω ακμή, τριχοφυΐα ή
οτιδήποτε άλλο. Μπορεί να μην είμαι τόσο όμορφος όσο θέλησες. Μπορεί να μην
είμαι καθόλου όμορφος. Μπορεί να κάνω νευρικές κινήσεις, να έχω τικ.

Μα έχω αξία. Έχω όνειρα. Έχω φτερά. Και οι προσβολές σου μου τα τσαλακώνουν.




Με
κάνουν κουρέλι.





Γιατί μπαμπά; Γιατί μαμά;
Γιατί δεν μ’ αγαπάς όπως πρέπει;
 Γιατί ο δικός σου τρόπος αγάπης πρέπει να είναι τόσο σκληρός;

Πονάω…

Ντρέπομαι…

Υποφέρω…









Θέλω μια φυσιολογική ζωή. Μια κανονική οικογένεια. Έτσι όπως στα
βιβλία. Εκείνα που διαβάζω για να ξεφεύγω από τη σκληρή μου αλήθεια. Μήπως και
καταλάβω. Μήπως και σε δικαιολογήσω για τον τρόπο σου. Για τη σκληρή αγάπη σου.

Δεν μπορώ να είμαι τέλειος. Και δε θέλω κιόλας.





Θέλω
να είμαι παιδί. Μα κυρίως δεν θέλω να πονώ. Δεν θέλω να φοβάμαι…


Θέλω να πηγαίνω στο σχολείο χωρίς να προσπαθώ μια ώρα πριν να
καλύψω τα σημάδια μου.

Θέλω να μπορώ να σε ρωτήσω την απορία μου χωρίς να με πεις βλάκα.

Θέλω να μπορώ να κάνω λάθος χωρίς να με πεις άχρηστο.




Δεν
είμαι…


Ούτε
βλάκας, ούτε άχρηστος.





Είμαι απλά το παιδί σου κι
ας το ξεχνάς.


Ξέρω ότι έχεις προβλήματα. Ξέρω πως περνάς δύσκολα αλλά με το να τα ξεσπάς πάνω
μου άκρη δε βγαίνει.

Πετυχαίνεις μόνο να με πληγώνεις. Γιατί εγώ σ’ αγαπώ. Και πονώ με τη στάση σου.
Πονώ με την αδιαφορία και την κακομεταχείριση σου. Κι έτσι το λέω εγώ.




Γιατί
άλλοι παραέξω μπορούν να το πουν κακοποίηση.


Δε σε τρομάζει η λέξη; Εμένα πολύ.

Όπως με τρόμαζε και το σκοτάδι που με ανάγκασες να κοιμηθώ, γιατί ήμουν πολύ
μεγάλος για να έχω κάποιο φως στο δωμάτιο.

Κι ήμουν μόλις 3 ετών.

Κανείς μπαμπούλας δεν ήρθε βέβαια. Κι έγινε το σκοτάδι το καταφύγιο μου. Γιατί
μόνο στο σκοτάδι είμαι ήσυχος. Μόνο αυτό δεν έχει μπαμπούλες. Δεν έχει πόνο,
δεν έχει φόβο. Αστείο δεν είναι; Μα αληθινό…












Θέλω να είμαι το παιδί σου.
Εκείνο που θα αγκαλιάζεις, θα αγαπάς και θα φροντίζεις.


Το έχω ανάγκη. Άσε με να γίνω, σε παρακαλώ.

Κι εσύ κάτι φοβάσαι, το ξέρω. Και ξεσπάς.

Έλα μαζί μου στο σκοτάδι. Εκεί δεν υπάρχει φόβος.

Κι αγκάλιασε με σφιχτά.










Αγάπα με μπαμπά. Φίλησε με μαμά.




Χαμογέλα
μου. Κι όλα θα τα φτιάξουμε μαζί.








Ετικέτες ,

Εκπληκτικές φωτογραφίες της χιονισμένης Λάγκας


Όταν η
φύση αποκτά έμπνευση... 




Ίσως δεν πρέπει να θεωρούμε τον χειμώνα τόσο «κρύο» και
άμορφο. 


Οι παρακάτω ποιητικές φωτογραφίες δείχνουν την όμορφη πλευρά του
χιονιού....




Με τον φακό της Nicol Nicols
















Λάγκα

































































































































































































Ετικέτες , ,